pomawiać

Old Polish

Etymology

  • From po- +‎ mawiać. First attested in 1424.

    Pronunciation

    • IPA(key): (10th–15th CE) /pɔmavʲat͡ɕʲ/
    • IPA(key): (15th CE) /pɔmavʲat͡ɕʲ/

    Verb

    pomawiać impf (perfective pomówić)

    1. to accuse [with o (+ accusative)], [with w (+ locative) or o (+ locative)]
      • Middle of the 15th century, Rozmyślanie o żywocie Pana Jezusa[1], page 805:
        Pylat kazal vschytkym pomavyacz mylego Iesucrista
        [Piłat kazał wszytkim pomawiać miłego Jesukrysta]
      • Middle of the 15th century, Rozmyślanie o żywocie Pana Jezusa[2], page 793:
        Pomavyayącz czye o krolevstvo, aby szye thy stavyl, yzby chczyal krolem bycz
        [Pomawiająć cie o krolewstwo, aby sie ty stawił, iżby chciał krolem być]
      • Middle of the 15th century, Rozmyślanie o żywocie Pana Jezusa[3], page 103:
        Herod pysal lysty do czeszarza... v rozmaythych rzeczach szyny pomavyayącz (in multis accusans filios)
        [Herod pisał listy do cesarza... w rozmaitych rzeczach syny pomawiając (in multis accusans filios)]
    2. (attested in Greater Poland) to remark, to utter; to predicate [with na (+ accusative)]
      • 1967 [1424], Henryk Kowalewicz, Władysław Kuraszkiewicz, editors, Wielkopolskie roty sądowe XIV-XV wieku, Roty kościańskie, volume III, number 1078, Kościan:
        Yaco pan Wyssak nicz wysse nye dzersi w Koczvgach, yedno to, czsso lyst pomawya, czsso mv Michalow dzath wsdal
        [Jako pan Wyszak nic wysze nie dzierży w Kociugach, jedno to, cso list pomawia, cso mu Michałow dziad wzdał]
      • 1967 [1424], Henryk Kowalewicz, Władysław Kuraszkiewicz, editors, Wielkopolskie roty sądowe XIV-XV wieku, Roty kościańskie, volume III, number 1243, Kościan:
        Jacom nye ranczyl ranką any vsthy za listh Czemye, czo pomawa na czterdzesczy grziwen grossy Wanczenczewy
        [Jakom ja nie ręczył ręką ani usty za list Ciemie, co pomawia na czterdziseści grzywien groszy Więceńcewi]
      • 1868 [1452], Akta grodzkie i ziemskie z czasów Rzeczypospolitej Polskiej : z archiwum tak zwanego bernardyńskiego we Lwowie w skutek fundacyi śp. Alexandra hr. Stadnickiego[4], volume XIV (quotation in Old Polish; overall work in Polish, Latin, and Old Polish), page 344:
        Iohannes... citavit nobilem Drobysch..., quod de honore eius diceret al. pomawyal inpossibilia verba
        [Iohannes... citavit nobilem Drobysz..., quod de honore eius diceret al. pomawiał' inpossibilia verba]

    Derived terms

    verbs

    Descendants

    • Polish: pomawiać

    References

    • B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “pomawiać”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

    Polish

    Etymology

  • Inherited from Old Polish pomawiać. By surface analysis, po- +‎ mawiać.

    Pronunciation

     
    • IPA(key): /pɔˈma.vjat͡ɕ/
    • Audio:(file)
    • Rhymes: -avjat͡ɕ
    • Syllabification: po‧ma‧wiać

    Verb

    pomawiać impf (perfective pomówić)

    1. (transitive) to have a conversation
    2. (transitive) to allege, to impute (to accuse of without justification) [with o (+ accusative) ‘of what’]
      Synonyms: insynuować, imputować
    3. (transitive, obsolete) to repeat after someone, to mimic, to imitate
    4. (reflexive with się) to allege each other [with o (+ accusative) ‘of what’]

    Conjugation

    Conjugation of pomawiać impf
    person singular plural
    masculine feminine neuter virile nonvirile
    infinitive pomawiać
    present tense 1st pomawiam pomawiamy
    2nd pomawiasz pomawiacie
    3rd pomawia pomawiają
    impersonal pomawia się
    past tense 1st pomawiałem,
    -(e)m pomawiał
    pomawiałam,
    -(e)m pomawiała
    pomawiałom,
    -(e)m pomawiało
    pomawialiśmy,
    -(e)śmy pomawiali
    pomawiałyśmy,
    -(e)śmy pomawiały
    2nd pomawiałeś,
    -(e)ś pomawiał
    pomawiałaś,
    -(e)ś pomawiała
    pomawiałoś,
    -(e)ś pomawiało
    pomawialiście,
    -(e)ście pomawiali
    pomawiałyście,
    -(e)ście pomawiały
    3rd pomawiał pomawiała pomawiało pomawiali pomawiały
    impersonal pomawiano
    future tense 1st będę pomawiał,
    będę pomawiać
    będę pomawiała,
    będę pomawiać
    będę pomawiało,
    będę pomawiać
    będziemy pomawiali,
    będziemy pomawiać
    będziemy pomawiały,
    będziemy pomawiać
    2nd będziesz pomawiał,
    będziesz pomawiać
    będziesz pomawiała,
    będziesz pomawiać
    będziesz pomawiało,
    będziesz pomawiać
    będziecie pomawiali,
    będziecie pomawiać
    będziecie pomawiały,
    będziecie pomawiać
    3rd będzie pomawiał,
    będzie pomawiać
    będzie pomawiała,
    będzie pomawiać
    będzie pomawiało,
    będzie pomawiać
    będą pomawiali,
    będą pomawiać
    będą pomawiały,
    będą pomawiać
    impersonal będzie pomawiać się
    conditional 1st pomawiałbym,
    bym pomawiał
    pomawiałabym,
    bym pomawiała
    pomawiałobym,
    bym pomawiało
    pomawialibyśmy,
    byśmy pomawiali
    pomawiałybyśmy,
    byśmy pomawiały
    2nd pomawiałbyś,
    byś pomawiał
    pomawiałabyś,
    byś pomawiała
    pomawiałobyś,
    byś pomawiało
    pomawialibyście,
    byście pomawiali
    pomawiałybyście,
    byście pomawiały
    3rd pomawiałby,
    by pomawiał
    pomawiałaby,
    by pomawiała
    pomawiałoby,
    by pomawiało
    pomawialiby,
    by pomawiali
    pomawiałyby,
    by pomawiały
    impersonal pomawiano by
    imperative 1st niech pomawiam pomawiajmy
    2nd pomawiaj pomawiajcie
    3rd niech pomawia niech pomawiają
    active adjectival participle pomawiający pomawiająca pomawiające pomawiający pomawiające
    passive adjectival participle pomawiany pomawiana pomawiane pomawiani pomawiane
    contemporary adverbial participle pomawiając
    verbal noun pomawianie
    adjective
    verbs

    Further reading