pomówić

• pomółwić

From po- +‎ mówić. First attested in 1391.^[1]

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /pɔmɔːvit͡ɕʲ/
• IPA^(key): (15^th CE) /pɔmovit͡ɕʲ/

pomówić pf (imperfective pomawiać)

1. to talk for a bit, to have a chat
   • 1930 [c. 1455], “Tob”, in Ludwik Bernacki, editor, Biblia królowej Zofii (Biblia szaroszpatacka)‎^[1], 7, 9:

     A tu spolu pomowywszi (postquam autem locuti sunt) przikazał Raguel skopu zabycz

     [A tu społu pomowiwszy (postquam autem locuti sunt) przykazał Raguel skopu zabić]

2. (attested in Sieradz-Łęczyca) to accuse, to allege
   • 1915 [1474], Jan Łoś, editor, Przegląd językowych zabytków staropolskich do r. 1543‎^[2], Sieradz, page 540:

     Jan... pomowil gy bycz slodzegya

     [Jan... pomowił ji być złodzieja]

   1. to make a verbal accusation made in court
      • 1856-1870 [1430], Antoni Zygmunt Helcel, editor, Starodawne Prawa Polskiego Pomniki‎^[3], volume II, number 2308:

        Dominus Albertus allocutus est al. pomolwil dampnum tot percepisse racione non solucionis nouem marcarum certi debiti in eadem littera contentarum

        [Dominus Albertus allocutus est al. pomołwił dampnum tot percepisse racione non solucionis nouem marcarum certi debiti in eadem littera contentarum]

• Polish: pomówić

• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “pomówić”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Inherited from Old Polish pomówić. By surface analysis, po- +‎ mówić.

• IPA^(key): /pɔˈmu.vit͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -uvit͡ɕ
• Syllabification: po‧mó‧wić

pomówić pf (imperfective pomawiać)

1. (transitive) to have a conversation
2. (transitive) to allege, to impute (to accuse of without justification) [with o (+ accusative) ‘of what’]
3. (reflexive with się) to allege each other [with o (+ accusative) ‘of what’]
4. (reflexive with się, Middle Polish) to argue, to have a fight or quarrel

• pomówić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• pomówić in Polish dictionaries at PWN
• Paweł Kupiszewski (09.05.2019), “POMÓWIĆ”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century]
• Paweł Kupiszewski (09.05.2019), “POMÓWIĆ%20SIĘ”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century]
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814), “pomówić”, in Słownik języka polskiego
• Aleksander Zdanowicz (1861), “pomówić”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
• A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1908), “pomówić”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 4, Warsaw, page 576
• pomówić in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego