pomówienie

Old Polish

Etymology

  • From pomówić +‎ -enie. First attested in 1404.

    Pronunciation

    • IPA(key): (10th–15th CE) /pɔmɔːvʲɛɲɛː/
    • IPA(key): (15th CE) /pɔmovʲɛɲe/

    Noun

    pomówienie n

    1. verbal noun of pomówić (making a verbal accusation made in court)
      • 1895 [1404], Archiwum Komisji Prawniczej. Collectanea ex Archivo Collegii Iuridici[1], volume X, page 141:
        Quidquid Johannes... et eius uxor legittima de dampno perceperit super simplicem eorum assercionem vlg. na pomowcze (pro pomowene) sine iuramento, hoc totum dampnum in me... redundabit et transibit
        [Quidquid Johannes... et eius uxor legittima de dampno perceperit super simplicem eorum assercionem vlg. na pomowi[eni]e sine iuramento, hoc totum dampnum in me... redundabit et transibit]
    verbs

    Descendants

    • Polish: pomówienie

    References

    • B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “pomówienie”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

    Polish

    Etymology

  • Inherited from Old Polish pomówienie. By surface analysis, pomówić +‎ -enie.

    Pronunciation

     
    • IPA(key): /pɔ.muˈvjɛ.ɲɛ/
    • Audio:(file)
    • Rhymes: -ɛɲɛ
    • Syllabification: po‧mó‧wie‧nie

    Noun

    pomówienie n

    1. (uncountable) verbal noun of pomówić
    2. (countable) defamation, libel (baseless accuasation) [with o (+ accusative) ‘of what’]
      Synonyms: kalumnia, obmówienie, oszczerstwo, posądzenie, zniesławienie

    Declension

    adjective
    verbs

    Further reading