domawiać

From do- +‎ mawiać. First attested in 1466.

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /dɔmaːvʲat͡ɕʲ/
• IPA^(key): (15^th CE) /dɔmɒvʲat͡ɕʲ/

domawiać impf (perfective domówić)

1. to finish saying
   • Middle of the 15th century, Rozmyślanie o żywocie Pana Jezusa‎^[1], page 366:

     Odpovyedzyawschy svyąthy Pyotr rzekl kv mylemv Iesusovy rzekącz: Gospodnye, dobrze nam thv bycz, chczeschly, vczynym thv trzy przybytky, tobye yeden, Moyzeschovy yeden, a Helyaschovy drugy. Gescze tego domavya svyąthy Pyotr, nathychmyast oblok svyąthy zaczmycz ye (adhuc eo loquente, ecce nubes lucida obumbravit eos Mat 17, 5)

     [Odpowiedziawszy Święty Piotr rzekł ku miłemu Jesusowi rzekąc: „Gospodnie, dobrze nam tu być. Chceszli, uczynim tu trzy przybytki: tobie jeden, Mojżeszowi jeden a Helijaszowi drugi”. Jeszcze tego domawia Święty Piotr, natychmiast obłok świat[ł]y zaćmić je (adhuc eo loquente, ecce nubes lucida obumbravit eos Mat 17, 5)]

2. to deride; to reprimand
   • Middle of the 15th century, Rozmyślanie o żywocie Pana Jezusa‎^[2], page 810:

     O tem, jako Pilat przyganiał Żydom, a swarzył sie s nimi, domawiając im

     [O tem, jako Piłat przyganiał Żydom, a swarzył sie s nimi, domawiając jim]

• Polish: domawiać

• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “domawiać”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Inherited from Old Polish domawiać. By surface analysis, domówić +‎ -ać.

• Rhymes: -avjat͡ɕ
• Syllabification: do‧ma‧wiać

domawiać impf (perfective domówić)

1. (transitive or in Middle Polish, also reflexive with się, literary) to finish saying

   Synonyms: dokańczać, dopowiadać

2. (transitive) to order something extra

   Hypernym: zamawiać

3. (transitive) to agree on or coordinate the details of something [with z (+ instrumental) ‘with whom’]

   Synonym: dogrywać

4. (transitive, dated) to rib, to deride, to jeer, to jibe

   Synonyms: przymawiać; see also Thesaurus:obrażać

5. (reflexive with się, colloquial) to agree on or coordinate the details of something [with z (+ instrumental) ‘with whom’]

   Synonym: porozumiewać się

6. (reflexive with się or in Middle Polish, also transitive, colloquial) to admonish

   Synonym: przymawiać się

• domawiać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• domawiać in Polish dictionaries at PWN
• Maria Renata Mayenowa; Stanisław Rospond; Witold Taszycki; Stefan Hrabec; Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023), “domawiać”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
• Maria Renata Mayenowa; Stanisław Rospond; Witold Taszycki; Stefan Hrabec; Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023), “domawiać się”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
• Wiesław Morawski (10.05.2019), “DOMAWIAĆ”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century]
• “DOMAWIAĆ%20SIĘ”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century], 26.02.2015
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814), “domawiać”, in Słownik języka polskiego
• Aleksander Zdanowicz (1861), “domawiać”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1900), “domawiać”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 1, Warsaw, page 503