domówić

See also: domowić

Old Polish

Etymology

  • From do- +‎ mówić. First attested in 1481.

    Pronunciation

    • IPA(key): (10th–15th CE) /dɔmɔːvit͡ɕʲ/
    • IPA(key): (15th CE) /dɔmovit͡ɕʲ/

    Verb

    domówić pf (imperfective domawiać)

    1. to finish saying
      • Middle of the 15th century, Rozmyślanie o żywocie Pana Jezusa[1], page 612:
        A takosch rzekl myly Kristus daley: Ova szye przyblyza, yen myą zdradzy. A nye doczyągnal myly Kristus tego slova domovycz, aze Iudasch poydzye (adhuc eo loquente ecce Judas... venit Mat 26, 47) z vyelyką tlusczą Zydov y ryczerzov
        [A takoż rzekł miły Krystus dalej: Owa sie przybliża, jen mię zdradzi. A nie dociągnął miły Krystus tego słowa domowić, aże Judasz pojdzie (adhuc eo loquente ecce Judas... venit Mat 26, 47) z wieliką tłuszczą Żydow i rycerzow]
    2. to agree on or coordinate the details of something
      • Middle of the 15th century, Rozmyślanie o żywocie Pana Jezusa[2], page 507:
        Czczyenye o tem, yako Zydovye Vyelyką Srodą konyecznye domovyly, yze myely vbycz mylego Iesuszą
        [Czcienie o tem, jako Żydowie w Wieliką Środę koniecznie domowili, iże mieli ubić miłego Jesusa]
    3. (reflexive with się, law) to declare in a trial
      • 1868 [1481], Akta grodzkie i ziemskie z czasów Rzeczypospolitej Polskiej : z archiwum tak zwanego bernardyńskiego we Lwowie w skutek fundacyi śp. Alexandra hr. Stadnickiego[3], volume XVI (quotation in Old Polish; overall work in Polish, Latin, and Old Polish), page 392:
        Prefatus procurator iure proloqutus est al. domowił sie, ut predicta Anna de Jasionka tradidit filio suo Iohanni per legitimum al. obcego tutorem causam vergentem cum generoso Iohanne subpincerna et eciam Anna Korytkowa eodem modo marito suo tradidit, quod et ius decrevit, quod possunt habere
        [Prefatus procurator iure proloqutus est al. domovyl sze, ut predicta Anna de Iaszonka tradidit filio suo Iohanni per legitimum al. obczego tutorem causam vergentem cum generoso Iohanne subpincerna et eciam Anna Korythkowa eodem modo marito suo tradidit, quod et ius decrevit, quod possunt habere]

    Derived terms

    noun

    Descendants

    • Polish: domówić

    References

    • B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “domówić”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

    Polish

    Etymology

  • Inherited from Old Polish domówić. By surface analysis, do- +‎ mówić.

    Pronunciation

     
    • IPA(key): /dɔˈmu.vit͡ɕ/
    • Rhymes: -uvit͡ɕ
    • Syllabification: do‧mó‧wić

    Verb

    domówić pf (imperfective domawiać)

    1. (transitive, literary) to finish saying
      Synonyms: dokończyć, dopowiedzieć
    2. (transitive) to order something extra
      Hypernym: zamówić
    3. (transitive) to agree on or coordinate the details of something [with z (+ instrumental) ‘with whom’]
      Synonym: dograć
    4. (transitive, dated) to rib, to deride, to jeer, to jibe
      Synonyms: przymówić; see also Thesaurus:obrażać
    5. (reflexive with się, colloquial) to agree on or coordinate the details of something [with z (+ instrumental) ‘with whom’]
      Synonym: porozumieć się
    6. (reflexive with się, colloquial) to admonish
      Synonym: przymówić się

    Conjugation

    Conjugation of domówić pf
    person singular plural
    masculine feminine neuter virile nonvirile
    infinitive domówić
    future tense 1st domówię domówimy
    2nd domówisz domówicie
    3rd domówi domówią
    impersonal domówi się
    past tense 1st domówiłem,
    -(e)m domówił
    domówiłam,
    -(e)m domówiła
    domówiłom,
    -(e)m domówiło
    domówiliśmy,
    -(e)śmy domówili
    domówiłyśmy,
    -(e)śmy domówiły
    2nd domówiłeś,
    -(e)ś domówił
    domówiłaś,
    -(e)ś domówiła
    domówiłoś,
    -(e)ś domówiło
    domówiliście,
    -(e)ście domówili
    domówiłyście,
    -(e)ście domówiły
    3rd domówił domówiła domówiło domówili domówiły
    impersonal domówiono
    conditional 1st domówiłbym,
    bym domówił
    domówiłabym,
    bym domówiła
    domówiłobym,
    bym domówiło
    domówilibyśmy,
    byśmy domówili
    domówiłybyśmy,
    byśmy domówiły
    2nd domówiłbyś,
    byś domówił
    domówiłabyś,
    byś domówiła
    domówiłobyś,
    byś domówiło
    domówilibyście,
    byście domówili
    domówiłybyście,
    byście domówiły
    3rd domówiłby,
    by domówił
    domówiłaby,
    by domówiła
    domówiłoby,
    by domówiło
    domówiliby,
    by domówili
    domówiłyby,
    by domówiły
    impersonal domówiono by
    imperative 1st niech domówię domówmy
    2nd domów domówcie
    3rd niech domówi niech domówią
    passive adjectival participle domówiony domówiona domówione domówieni domówione
    anterior adverbial participle domówiwszy
    verbal noun domówienie

    Further reading