Kesusasteraan Cina
| Kesusasteraan Cina | |||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Tulisan Cina Tradisional | 中國文學 | ||||||||||||||||||||||||||||||
| Tulisan Cina Ringkas | 中国文学 | ||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||
Sejarah kesusasteraan Cina merentasi ribuan tahun, bermula dengan inskripsi terawal yang direkodkan, arkib istana, dan berkembang kepada karya agung falsafah dan sejarah yang ditulis semasa Zaman Paksi. Dinasti Han (202 SM–220 M) dan Tang (618–907 M) dianggap zaman kegemilangan puisi, manakala dinasti Song (960–1279) dan Yuan (1271–1368) terkenal dengan karya lirik (ci), esei, drama dan teater. Semasa dinasti Ming dan Qing, novel-novel matang telah ditulis dalam bahasa pertuturan bertulis, satu evolusi daripada dominasi Bahasa Cina Klasik yang berpandukan gaya bahasa klasik Cina.
Pengenalan kepada teknologi cetak blok kayu yang meluas semasa zaman Tang dan penemuan cetak jenis alih oleh Bi Sheng (990–1051) semasa zaman Song mempercepatkan penyebaran ilmu bertulis di seluruh China. Menjelang akhir abad ke-19, penulis Lu Xun (1881–1936) dianggap suara berpengaruh dalam kesusasteraan Cina vernakular.