ἐκεῖνος

See also: εκείνος

Ancient Greek

Alternative forms

κεῖνος (keînos) — Epic, Ionic
κῆνος (kênos) — Aeolic
κῆνος, τῆνος (kênos, tênos) — Doric
ἐκεινοσί (ekeinosí) — emphatic
ἐκεινοσίν (ekeinosín) — emphatic with movable nu

Etymology

From Proto-Hellenic *ékeyenos, from ἐ- (e-, “augment”) (from Proto-Indo-European *h₁é) + *ḱe (“deictic particle”) + Proto-Indo-European *h₁enos (“that”) (compare ἔνη (énē)).^[1] Middle part also in Latin ce-dō, cis, hi-c(e), last part also in Latin enim, nam, etc. Possibly a cognate of Old Norse hinn (“this”) (from Proto-Norse *ᚺᛁᚾᚨᛉ (*hinaʀ /⁠*hīnaʀ⁠/)).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /e.kêː.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /eˈki.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /eˈci.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /eˈci.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /eˈci.nos/

Pronoun

ἐκεῖνος • (ekeînos) (Epic, Attic, Koine)

(demonstrative) that
1. (of place, to indicate something farther from the speaker) there
2. (of time, to indicate something farther in the past)
  1. (to indicate something previously mentioned)
  2. (in contrast to οὗτος (hoûtos) the former)
3. (of someone or something famous or infamous)

Declension

First and second declension of ἐκεῖνος; ἐκείνη; ἐκεῖνο (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	ἐκεῖνος ekeînos	ἐκείνη ekeínē	ἐκεῖνο ekeîno	ἐκείνω ekeínō	ἐκείνω ekeínō	ἐκείνω ekeínō	ἐκεῖνοι ekeînoi	ἐκεῖναι ekeînai	ἐκεῖνᾰ ekeînă
Genitive	ἐκείνου ekeínou	ἐκείνης ekeínēs	ἐκείνου ekeínou	ἐκείνοιν ekeínoin	ἐκείνοιν ekeínoin	ἐκείνοιν ekeínoin	ἐκείνων ekeínōn	ἐκείνων ekeínōn	ἐκείνων ekeínōn
Dative	ἐκείνῳ ekeínōi	ἐκείνῃ ekeínēi	ἐκείνῳ ekeínōi	ἐκείνοιν ekeínoin	ἐκείνοιν ekeínoin	ἐκείνοιν ekeínoin	ἐκείνοις ekeínois	ἐκείναις ekeínais	ἐκείνοις ekeínois
Accusative	ἐκεῖνον ekeînon	ἐκείνην ekeínēn	ἐκεῖνο ekeîno	ἐκείνω ekeínō	ἐκείνω ekeínō	ἐκείνω ekeínō	ἐκείνους ekeínous	ἐκείνᾱς ekeínās	ἐκεῖνᾰ ekeînă
Vocative	—	—	—	—	—	—	—	—	—
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	ἐκείνως ekeínōs			—			—
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

First and second declension of ἐκεῖνος; ἐκείνη; ἐκεῖνο (Ionic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	ἐκεῖνος ekeînos	ἐκείνη ekeínē	ἐκεῖνο ekeîno	ἐκείνω ekeínō	ἐκείνω ekeínō	ἐκείνω ekeínō	ἐκεῖνοι ekeînoi	ἐκεῖναι ekeînai	ἐκεῖνᾰ ekeînă
Genitive	ἐκείνου ekeínou	ἐκείνης ekeínēs	ἐκείνου ekeínou	ἐκείνοιν ekeínoin	ἐκείνοιν ekeínoin	ἐκείνοιν ekeínoin	ἐκείνων ekeínōn	ἐκεινέων / ἐκείνων ekeinéōn / ekeínōn	ἐκείνων ekeínōn
Dative	ἐκείνῳ ekeínōi	ἐκείνῃ ekeínēi	ἐκείνῳ ekeínōi	ἐκείνοιν ekeínoin	ἐκείνοιν ekeínoin	ἐκείνοιν ekeínoin	ἐκείνοις / ἐκείνοισῐ / ἐκείνοισῐν ekeínois / ekeínoisĭ(n)	ἐκείνῃσῐ / ἐκείνῃσῐν ekeínēisĭ(n)	ἐκείνοις / ἐκείνοισῐ / ἐκείνοισῐν ekeínois / ekeínoisĭ(n)
Accusative	ἐκεῖνον ekeînon	ἐκείνην ekeínēn	ἐκεῖνο ekeîno	ἐκείνω ekeínō	ἐκείνω ekeínō	ἐκείνω ekeínō	ἐκείνους ekeínous	ἐκείνᾱς ekeínās	ἐκεῖνᾰ ekeînă
Vocative	—	—	—	—	—	—	—	—	—
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	ἐκείνως ekeínōs			—			—
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms may be based on conjecture. Use with caution.

First and second declension of ἐκεῖνος; ἐκείνη; ἐκεῖνο (Epic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	ἐκεῖνος ekeînos	ἐκείνη ekeínē	ἐκεῖνο ekeîno	ἐκείνω ekeínō	ἐκείνω ekeínō	ἐκείνω ekeínō	ἐκεῖνοι ekeînoi	ἐκεῖναι ekeînai	ἐκεῖνᾰ ekeînă
Genitive	ἐκείνου / ἐκείνοιο / ἐκείνοο ekeínou / ekeínoio / ekeínoo	ἐκείνης ekeínēs	ἐκείνου / ἐκείνοιο / ἐκείνοο ekeínou / ekeínoio / ekeínoo	ἐκείνοιν / ἐκείνοιῐν ekeínoi(ĭ)n	ἐκείνοιν ekeínoin	ἐκείνοιν / ἐκείνοιῐν ekeínoi(ĭ)n	ἐκείνων ekeínōn	ἐκεινέ͜ων / ἐκείνων ekeiné͜ōn / ekeínōn	ἐκείνων ekeínōn
Dative	ἐκείνῳ ekeínōi	ἐκείνῃ ekeínēi	ἐκείνῳ ekeínōi	ἐκείνοιν / ἐκείνοιῐν ekeínoi(ĭ)n	ἐκείνοιν ekeínoin	ἐκείνοιν / ἐκείνοιῐν ekeínoi(ĭ)n	ἐκείνοις / ἐκείνοισῐ / ἐκείνοισῐν ekeínois / ekeínoisĭ(n)	ἐκείνῃσῐ / ἐκείνῃσῐν / ἐκείνῃς / ἐκείναις ekeínēisĭ(n) / ekeínēis / ekeínais	ἐκείνοις / ἐκείνοισῐ / ἐκείνοισῐν ekeínois / ekeínoisĭ(n)
Accusative	ἐκεῖνον ekeînon	ἐκείνην ekeínēn	ἐκεῖνο ekeîno	ἐκείνω ekeínō	ἐκείνω ekeínō	ἐκείνω ekeínō	ἐκείνους ekeínous	ἐκείνᾱς ekeínās	ἐκεῖνᾰ ekeînă
Vocative	—	—	—	—	—	—	—	—	—
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	ἐκείνως ekeínōs			—			—
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms may be based on conjecture. Use with caution.

Derived terms

ἐκεῖ (ekeî)
ἐκεῖθεν (ekeîthen)
ἐκεῖθι (ekeîthi)
ἐκεῖσε (ekeîse)
ἐπέκεινα (epékeina)

Descendants

Greek: εκείνος (ekeínos)
Italiot Greek: cino

type	interrogative	indefinite	demonstrative			relative	indefinite relative	identity	other
type	interrogative	indefinite	(medial)	proximal	distal	relative	indefinite relative	identity	other
basic	τίς	τις, ἔνιοι	†ὁ, οὗτος	ὅδε	ἐκεῖνος	ὅς	ὅστις	ὁ αὐτός (αὑτός), ὁμός	ἕτερος, ἄλλος
dual	πότερος	πότερος, ποτερός				ὁπότερος
quality	ποῖος	ποιός	†τοῖος, τοιοῦτος	τοιόσδε		οἷος	ὁποῖος	ὅμοιος	ἑτεροῖος, ἀλλοῖος
quantity	πόσος	ποσός	†τόσος, τοσοῦτος	τοσόσδε		ὅσος	ὁπόσος
manner	πῶς	πως	†τώς, †ὥς, οὕτως	ὧδε		ὡς	ὅπως	ὁμῶς	ἑτέρως, ἄλλως
method, path, place	πῇ	πῃ	τῇ, ταύτῃ	τῇδε	ἐκείνῃ	ᾗ	ὅπῃ		ἄλλῃ
place	ποῦ, †πόθι	που, †ποθι	ἐνταῦθα	ἐνθάδε	ἐκεῖ, ἔνθα, †ἐκεῖθι	οὗ, ἔνθα, †ὅθι	ὅπου, †ὁπόθι	αὐτόθι, ὁμοῦ	ἄλλοθι
source	πόθεν	ποθεν, ἁμόθεν	†τόθεν, ἔνθεν, ἐντεῦθεν	ἐνθένδε	ἐκεῖθεν	ὅθεν	ὁπόθεν	†ὁμόθεν	ἄλλοθεν
destination	ποῖ, †πόσε	ποι	ἔνθα, ἐνταῦθα	ἐνθάδε, δεῦρο	ἐκεῖσε	οἷ	ὅποι, †ὁπόσε	αὐτόσε, ὁμόσε	ἄλλοσε
time	πότε, πῆμος	ποτέ, ποτε, τοτέ, ἐνίοτε	τότε, τῆμος	τημόσδε		ὅτε, ἦμος	ὁπότε, †ὁππῆμος	ἅμα	ἄλλοτε
exact time	πηνίκα		†τηνίκα, τηνικαῦτα	τηνικάδε		ἡνίκα	ὁπηνίκα	αὐτίκα
duration of time			τέως			ἕως
size, age	πηλίκος	πηλίκος	†τηλίκος, τηλικοῦτος	τηλικόσδε		ἡλίκος	ὁπηλίκος	ὁμῆλιξ
repetition	ποσάκις, ποσίνδα	ποσάκις	τουτάκις, τοσάκις			†ὁσάκις ὁποσάκις	ὁποσάκις
multiplication	ποσαπλάσιος					ὁσαπλάσιος, ὁσαπλασίων
order	πόστος	ποστός					ὁπόστος
† Forms rarely or never used in Classical Attic prose Relative also used in exclamations; either relative or indefinite relative used in indirect questions.

Ancient Greek personal pronouns
	first	second	third
singular	ἐγώ (egṓ)	σῠ́ (sŭ́)	αὐτός (autós), οὗ (hoû), ὅς (hós), ὁ (ho), οὗτος (hoûtos), ὅδε (hóde), ἐκεῖνος (ekeînos)
dual	νώ (nṓ)	σφώ (sphṓ)	αὐτώ (autṓ), σφωέ (sphōé), ὥ (hṓ), τώ (tṓ), τούτω (toútō), τώδε (tṓde), ἐκείνω (ekeínō)
plural	ἡμεῖς (hēmeîs)	ῡ̔μεῖς (hūmeîs)	αὐτοί (autoí), σφεῖς (spheîs), οἵ (hoí), οἱ (hoi), οὗτοι (hoûtoi), οἵδε (hoíde), ἐκεῖνοι (ekeînoi)

References

^ Beekes, Robert S. P. (2010), “ἐκεῖνος”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 397