Bhakti

Bhakti (Sanskrit: bhakti; Pali: bhatti) ialah satu konsep yang umum dalam agama-agama India yang membawa maksud keterikatan, kasih sayang terhadap, pengabdian kepada, kepercayaan, penghormatan, penyembahan, kesalehan, keimanan, atau cinta. Dalam agama-agama India, ia boleh merujuk kepada cinta penuh pengabdian terhadap Tuhan yang peribadi (seperti Krishna atau Devi), realiti tertinggi yang tidak berbentuk (seperti Nirguna Brahman atau Tuhan dalam agama Sikh), atau makhluk yang tercerahkan (seperti seorang Buddha, bodhisattva, atau guru). Bhakti sering merupakan pengabdian yang sangat emosional berdasarkan hubungan antara seorang penyembah dan objek pengabdiannya.

Gerakan bhakti, yang dipelopori oleh golongan Tamil Alvar dan Nayanmar, berkembang sekitar penyembahan terhadap Vishnu (dalam aliran Vaisnavisme), Shiva (Saivisme), dan Devi (Shaktam) pada separuh kedua milenium pertama Masihi. Bhakti telah menjadi satu pendekatan rohani yang menyatukan pelbagai aliran pemikiran dalam agama Hindu. Ia memberi nafas baharu kepada agama Hindu dalam setiap zaman, dan terus menjadi jalan yang terbuka untuk semua — tanpa mengira latar belakang sosial, jantina, atau status.