tua

Bahasa Melayu

Takrifan

Kata sifat

tua (ejaan Jawi توا)

  1. Memiliki usia yang lama; telah hidup atau wujud dalam tempoh yang lama.
  2. Telah berkembang secara secukupnya bagi buah agar sesuai dimakan; masak.

Etimologi

Daripada tuha, daripada bahasa Melayik Purba *tuha, daripada bahasa Melayu-Chamik Purba *tuha, daripada bahasa Melayu-Sumbawa Purba *tuha, daripada bahasa Melayu-Polinesia Purba *(ma-)tuqah, daripada bahasa Austronesia Purba *(ma-)tuqaS.

Sebutan

  • Kamus Dewan: tua
  • AFA(kekunci): /tua/
  • Rima: -ua, -a
  • (Johor-Riau) AFA(kekunci): [tuə], [tʷə]

Pautan luar

  • "tua" di Pusat Rujukan Persuratan Melayu.

Bahasa Iban

Takrifan

Kata ganti nama

tua

  1. kita

Lihat juga

Bahasa Indonesia

Takrifan

Kata sifat

tua

  1. Memiliki usia yang lama; telah hidup atau wujud dalam tempoh yang lama.
  2. Telah berkembang secara secukupnya bagi buah agar sesuai dimakan; masak.

Etimologi

Daripada bahasa Melayu tua, daripada tuha, daripada bahasa Melayik Purba *tuha, daripada bahasa Melayu-Chamik Purba *tuha, daripada bahasa Melayu-Sumbawa Purba *tuha, daripada bahasa Melayu-Polinesia Purba *(ma-)tuqah, daripada bahasa Austronesia Purba *(ma-)tuqaS.

Sebutan

  • Penyempangan: tua
  • AFA(kekunci): /tu.a/

Pautan luar

This article is issued from Wikikamus. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.