paha

paha (ejaan Jawi اوسوس کچيل)

1. Bahagian kaki dari pinggul (khususnya tempat bermula cabang kaki) ke lutut

Daripada bahasa Melayik Purba *paha, daripada bahasa Melayu-Polinesia Purba *paqa, daripada bahasa Austronesia Purba *paqa.

• Kamus Dewan: pe·ha
• (Johor-Selangor) AFA^(kekunci): /pəhə/
• (Riau-Lingga) AFA^(kekunci): /paha/
• Rima: -əhə, -hə, -ə

• "paha" di Kamus Dewan, Edisi Keempat, Dewan Bahasa dan Pustaka, →ISBN, 2005.

• "paha" di Pusat Rujukan Persuratan Melayu.

• AFA^(kekunci): /pa.ha/
• Penyempangan: pa‧ha

• Komoiboros DusunKadazan, Mongulud Boros Dusun Kadazan (MBDK) 1994