ἀγορανόμος

See also: αγορανόμος

Ancient Greek

From ἀγορᾱ́ (agorā́) +‎ νόμος (nómos), equivalent to ἀγορά (agorá) +‎ νέμω (némō) +‎ -ος (-os).

ἀγορᾱνόμος • (agorānómos) m (genitive ἀγορᾱνόμου); second declension

(historical) agoranomos
- 446 BCE – 386 BCE, Aristophanes, Acharnians 720-724:
  ἐνταῦθʼ ἀγοράζειν πᾶσι Πελοποννησίοις ἔξεστι καὶ Μεγαρεῦσι καὶ Βοιωτίοις, ἐφʼ ᾧτε πωλεῖν πρὸς ἐμέ, Λαμάχῳ δὲ μή. ἀγορανόμους δὲ τῆς ἀγορᾶς καθίσταμαι τρεῖς τοὺς λαχόντας τούσδʼ ἱμάντας ἐκ Λεπρῶ
  entaûth agorázein pâsi Peloponnēsíois éxesti kaì Megareûsi kaì Boiōtíois, eph hōîte pōleîn pròs emé, Lamákhōi dè mḗ. agoranómous dè tês agorâs kathístamai treîs toùs lakhóntas toúsd himántas ek Leprô
  (please add an English translation of this quotation)
(Ancient Rome) aedile

Second declension of ὁ ᾰ̓γορᾱνόμος; τοῦ ᾰ̓γορᾱνόμου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ ᾰ̓γορᾱνόμος ho ăgorānómos	τὼ ᾰ̓γορᾱνόμω tṑ ăgorānómō	οἱ ᾰ̓γορᾱνόμοι hoi ăgorānómoi
Genitive	τοῦ ᾰ̓γορᾱνόμου toû ăgorānómou	τοῖν ᾰ̓γορᾱνόμοιν toîn ăgorānómoin	τῶν ᾰ̓γορᾱνόμων tôn ăgorānómōn
Dative	τῷ ᾰ̓γορᾱνόμῳ tōî ăgorānómōi	τοῖν ᾰ̓γορᾱνόμοιν toîn ăgorānómoin	τοῖς ᾰ̓γορᾱνόμοις toîs ăgorānómois
Accusative	τὸν ᾰ̓γορᾱνόμον tòn ăgorānómon	τὼ ᾰ̓γορᾱνόμω tṑ ăgorānómō	τοὺς ᾰ̓γορᾱνόμους toùs ăgorānómous
Vocative	ᾰ̓γορᾱνόμε ăgorānóme	ᾰ̓γορᾱνόμω ăgorānómō	ᾰ̓γορᾱνόμοι ăgorānómoi
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

“ἀγορανόμος”, in Liddell & Scott (1940), A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
“ἀγορανόμος”, in Liddell & Scott (1889), An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
ἀγορανόμος in Bailly, Anatole (1935), Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
ἀγορανόμος in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2025)
ἀγορανόμος, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] Dictionaries for Ancient Greek and Latin (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, since 2011