τυγχάνω

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Hellenic *tʰunkʰanō, from the nasal-infixed present *dʰu-n-gʰ- of Proto-Indo-European *dʰewgʰ- (“to hit, produce, yield”), whence also τεύχω (teúkhō, “produce”).[1]

The present stem τῠγχᾰ́νω (tŭnkhắnō) is a zero-grade form of the root with nasal infix and nasal suffix, like λᾰμβᾰ́νω (lămbắnō, “to take”) and λᾰνθᾰ́νω (lănthắnō, “to do secretly”). The aorist stem ἔτῠχον (étŭkhon) is zero-grade with no suffix, and ἐτῠ́χησᾰ (etŭ́khēsă), and τετῠ́χηκᾰ (tetŭ́khēkă) are zero-grade with regular first-aorist and perfect suffixes. The future τεύξομαι (teúxomai) and perfect τέτευχᾰ (téteukhă) and τέτευγμαι (téteugmai) are e-grade. Related to τεύχω (teúkhō), which is from a different present stem and with which it shares some forms.

Pronunciation

 

Verb

τῠγχᾰ́νω • (tŭnkhắnō)

  1. Expressing coincidence: to happen (to be)
    1. (of events) to happen, occur [with dative ‘to someone’]
    2. (of a person) to happen [with participle ‘to do something’]
      • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 14.334–335:
        τύχησε γὰρ ἐρχομένη νηῦς
        ἀνδρῶν Θεσπρωτῶν ἐς Δουλίχιον πολύπῡρον.
        túkhēse gàr erkhoménē nēûs
        andrôn Thesprōtôn es Doulíkhion polúpūron.
        For a ship belonging to Thesprotian men happened to be going to Dulichium rich in grain.
  2. to succeed [with participle or infinitive ‘at doing’]; to go successfully
    Antonym: ᾰ̔μᾰρτᾰ́νω (hămărtắnō)
    1. to hit a target [with genitive]
    2. to meet someone [with genitive]
    3. to get or attain something [with genitive]

Usage notes

  • The passive aorist form ἐτεύχθην (eteúkhthēn) is attested in compounds.
  • The Epic second aorist subjunctive forms τῠ́χωμῐ (tŭ́khōmĭ) and τῠ́χῃσῐ (tŭ́khēisĭ) are attested. The later subjunctive Epic form τετῠ́χῃσῐ (tetŭ́khēisĭ) and the optative form τετῠ́χοιεν (tetŭ́khoien) are also attested. Another present infinitive form, τῠγχᾰνέμεν (tŭnkhănémen), also survives in Ancient Greek literature.
  • The Epic and Ionic future form τεύξεαι (teúxeai) is attested. The Ionic perfect form ἐτετεύχεε (eteteúkhee) is also attested.
  • The Doric aorist participle τῠχοῖσᾰ (tŭkhoîsă) and perfect form τετεύχεν (teteúkhen) are attested.

Inflection

   Present: τῠγχᾰ́νω, τῠγχᾰ́νομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative τῠγχᾰ́νω τῠγχᾰ́νεις τῠγχᾰ́νει τῠγχᾰ́νετον τῠγχᾰ́νετον τῠγχᾰ́νομεν τῠγχᾰ́νετε τῠγχᾰ́νουσῐ(ν)
subjunctive τῠγχᾰ́νω τῠγχᾰ́νῃς τῠγχᾰ́νῃ τῠγχᾰ́νητον τῠγχᾰ́νητον τῠγχᾰ́νωμεν τῠγχᾰ́νητε τῠγχᾰ́νωσῐ(ν)
optative τῠγχᾰ́νοιμῐ τῠγχᾰ́νοις τῠγχᾰ́νοι τῠγχᾰ́νοιτον τῠγχᾰνοίτην τῠγχᾰ́νοιμεν τῠγχᾰ́νοιτε τῠγχᾰ́νοιεν
imperative   τῠ́γχᾰνε τῠγχᾰνέτω τῠγχᾰ́νετον τῠγχᾰνέτων   τῠγχᾰ́νετε τῠγχᾰνόντων
middle/
passive 		indicative τῠγχᾰ́νομαι τῠγχᾰ́νῃ / τῠγχᾰ́νει τῠγχᾰ́νεται τῠγχᾰ́νεσθον τῠγχᾰ́νεσθον τῠγχᾰνόμεθᾰ τῠγχᾰ́νεσθε τῠγχᾰ́νονται
subjunctive τῠγχᾰ́νωμαι τῠγχᾰ́νῃ τῠγχᾰ́νηται τῠγχᾰ́νησθον τῠγχᾰ́νησθον τῠγχᾰνώμεθᾰ τῠγχᾰ́νησθε τῠγχᾰ́νωνται
optative τῠγχᾰνοίμην τῠγχᾰ́νοιο τῠγχᾰ́νοιτο τῠγχᾰ́νοισθον τῠγχᾰνοίσθην τῠγχᾰνοίμεθᾰ τῠγχᾰ́νοισθε τῠγχᾰ́νοιντο
imperative   τῠγχᾰ́νου τῠγχᾰνέσθω τῠγχᾰ́νεσθον τῠγχᾰνέσθων   τῠγχᾰ́νεσθε τῠγχᾰνέσθων
active middle/passive
infinitive τῠγχᾰ́νειν τῠγχᾰ́νεσθαι
participle m τῠγχᾰ́νων τῠγχᾰνόμενος
f τῠγχᾰ́νουσᾰ τῠγχᾰνομένη
n τῠγχᾰ́νον τῠγχᾰνόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐτῠ́γχᾰνον, ἐτῠγχᾰνόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐτῠ́γχᾰνον ἐτῠ́γχᾰνες ἐτῠ́γχᾰνε(ν) ἐτῠγχᾰ́νετον ἐτῠγχᾰνέτην ἐτῠγχᾰ́νομεν ἐτῠγχᾰ́νετε ἐτῠ́γχᾰνον
middle/
passive 		indicative ἐτῠγχᾰνόμην ἐτῠγχᾰ́νου ἐτῠγχᾰ́νετο ἐτῠγχᾰ́νεσθον ἐτῠγχᾰνέσθην ἐτῠγχᾰνόμεθᾰ ἐτῠγχᾰ́νεσθε ἐτῠγχᾰ́νοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: τῠ́γχᾰνον, τῠγχᾰνόμην (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative τῠ́γχᾰνον τῠ́γχᾰνες τῠ́γχᾰνε(ν) τῠγχᾰ́νετον τῠγχᾰνέτην τῠγχᾰ́νομεν τῠγχᾰ́νετε τῠ́γχᾰνον
middle/
passive 		indicative τῠγχᾰνόμην τῠγχᾰ́νου τῠγχᾰ́νετο τῠγχᾰ́νεσθον τῠγχᾰνέσθην τῠγχᾰνόμεθᾰ τῠγχᾰ́νεσθε τῠγχᾰ́νοντο
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: τεύξομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative τεύξομαι τεύξῃ / τεύξει τεύξεται τεύξεσθον τεύξεσθον τευξόμεθᾰ τεύξεσθε τεύξονται
optative τευξοίμην τεύξοιο τεύξοιτο τεύξοισθον τευξοίσθην τευξοίμεθᾰ τεύξοισθε τεύξοιντο
middle
infinitive τεύξεσθαι
participle m τευξόμενος
f τευξομένη
n τευξόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἔτῠχον, ἐτῠχόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔτῠχον ἔτῠχες ἔτῠχε(ν) ἐτῠ́χετον ἐτῠχέτην ἐτῠ́χομεν ἐτῠ́χετε ἔτῠχον
subjunctive τῠ́χω τῠ́χῃς τῠ́χῃ τῠ́χητον τῠ́χητον τῠ́χωμεν τῠ́χητε τῠ́χωσῐ(ν)
optative τῠ́χοιμῐ τῠ́χοις τῠ́χοι τῠ́χοιτον τῠχοίτην τῠ́χοιμεν τῠ́χοιτε τῠ́χοιεν
imperative   τῠ́χε τῠχέτω τῠ́χετον τῠχέτων   τῠ́χετε τῠχόντων
middle indicative ἐτῠχόμην ἐτῠ́χου ἐτῠ́χετο ἐτῠ́χεσθον ἐτῠχέσθην ἐτῠχόμεθᾰ ἐτῠ́χεσθε ἐτῠ́χοντο
subjunctive τῠ́χωμαι τῠ́χῃ τῠ́χηται τῠ́χησθον τῠ́χησθον τῠχώμεθᾰ τῠ́χησθε τῠ́χωνται
optative τῠχοίμην τῠ́χοιο τῠ́χοιτο τῠ́χοισθον τῠχοίσθην τῠχοίμεθᾰ τῠ́χοισθε τῠ́χοιντο
imperative   τῠχοῦ τῠχέσθω τῠ́χεσθον τῠχέσθων   τῠ́χεσθε τῠχέσθων
active middle
infinitive τῠχεῖν τῠχέσθαι
participle m τῠχών τῠχόμενος
f τῠχοῦσᾰ τῠχομένη
n τῠχόν τῠχόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: τῠ́χον, τῠχόμην (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative τῠ́χον τῠ́χες τῠ́χε(ν) τῠ́χετον τῠχέτην τῠ́χομεν τῠ́χετε τῠ́χον
subjunctive τῠ́χω τῠ́χῃς τῠ́χῃ τῠ́χητον τῠ́χητον τῠ́χωμεν τῠ́χητε τῠ́χωσῐ(ν)
optative τῠ́χοιμῐ τῠ́χοις τῠ́χοι τῠχεῖτον τῠχείτην τῠχεῖμεν τῠχεῖτε τῠχεῖεν
imperative   τῠ́χε τῠχέτω τῠ́χετον τῠχέτων   τῠ́χετε τῠχόντων
middle indicative τῠχόμην τῠ́χεο τῠ́χετο τῠ́χεσθον τῠχέσθην τῠχόμεθᾰ τῠ́χεσθε τῠ́χοντο
subjunctive τῠ́χωμαι τῠ́χηαι τῠ́χηται τῠ́χησθον τῠ́χησθον τῠχώμεθᾰ τῠ́χησθε τῠ́χωνται
optative τῠχοίμην τῠ́χοιο τῠ́χοιτο τῠ́χοισθον τῠχοίσθην τῠχοίμεθᾰ τῠ́χοισθε τῠ́χοιντο
imperative   τῠ́χεο τῠχέσθω τῠ́χεσθον τῠχέσθων   τῠ́χεσθε τῠχέσθων
active middle
infinitive τῠχεῖν τῠχέσθαι
participle m τῠχών τῠχόμενος
f τῠχοῦσᾰ τῠχομένη
n τῠχόν τῠχόμενον
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐτῠ́χησᾰ (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐτῠ́χησᾰ ἐτῠ́χησᾰς ἐτῠ́χησε(ν) ἐτῠχήσᾰτον ἐτῠχησᾰ́την ἐτῠχήσᾰμεν ἐτῠχήσᾰτε ἐτῠ́χησᾰν
subjunctive τῠχήσω,
τῠχήσωμῐ 		τῠχήσῃς,
τῠχήσῃσθᾰ 		τῠχήσῃ,
τῠχήσῃσῐ 		τῠχήσητον τῠχήσητον τῠχήσωμεν τῠχήσητε τῠχήσωσῐ(ν)
optative τῠχήσαιμῐ τῠχήσαις,
τῠχήσαισθᾰ,
τῠχήσειᾰς 		τῠχήσειε(ν) / τῠχήσαι τῠχησεῖτον τῠχησείτην τῠχησεῖμεν τῠχησεῖτε τῠχησεῖεν
imperative   τῠ́χησον τῠχησᾰ́τω τῠχήσᾰτον τῠχησᾰ́των   τῠχήσᾰτε τῠχησᾰ́ντων
active
infinitive τῠχῆσαι / τῠχησᾰ́μεν / τῠχησᾰμέναι
participle m τῠχήσᾱς
f τῠχήσᾱσᾰ
n τῠχῆσᾰν
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐτεύχθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
passive indicative ἐτεύχθην ἐτεύχθης ἐτεύχθη ἐτεύχθητον ἐτευχθήτην ἐτεύχθημεν ἐτεύχθητε ἐτεύχθησᾰν
subjunctive τευχθῶ τευχθῇς τευχθῇ τευχθῆτον τευχθῆτον τευχθῶμεν τευχθῆτε τευχθῶσῐ(ν)
optative τευχθείην τευχθείης τευχθείη τευχθεῖτον / τευχθείητον τευχθείτην / τευχθειήτην τευχθεῖμεν / τευχθείημεν τευχθεῖτε / τευχθείητε τευχθεῖεν / τευχθείησᾰν
imperative   τεύχθητῐ τευχθήτω τεύχθητον τευχθήτων   τεύχθητε τευχθέντων
passive
infinitive τευχθῆναι
participle m τευχθείς
f τευχθεῖσᾰ
n τευχθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: τετῠ́χηκᾰ
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative τετῠ́χηκᾰ τετῠ́χηκᾰς τετῠ́χηκε(ν) τετῠχήκᾰτον τετῠχήκᾰτον τετῠχήκᾰμεν τετῠχήκᾰτε τετῠχήκᾱσῐ(ν)
subjunctive τετῠχήκω τετῠχήκῃς τετῠχήκῃ τετῠχήκητον τετῠχήκητον τετῠχήκωμεν τετῠχήκητε τετῠχήκωσῐ(ν)
optative τετῠχήκοιμῐ / τετῠχηκοίην τετῠχήκοις / τετῠχηκοίης τετῠχήκοι / τετῠχηκοίη τετῠχήκοιτον τετῠχηκοίτην τετῠχήκοιμεν τετῠχήκοιτε τετῠχήκοιεν
imperative   τετῠ́χηκε τετῠχηκέτω τετῠχήκετον τετῠχηκέτων   τετῠχήκετε τετῠχηκόντων
active
infinitive τετῠχηκέναι
participle m τετῠχηκώς
f τετῠχηκυῖᾰ
n τετῠχηκός
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: τέτευχᾰ, τέτευγμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative τέτευχᾰ τέτευχᾰς τέτευχε(ν) τετεύχᾰτον τετεύχᾰτον τετεύχᾰμεν τετεύχᾰτε τετεύχᾱσῐ(ν)
subjunctive τετεύχω τετεύχῃς τετεύχῃ τετεύχητον τετεύχητον τετεύχωμεν τετεύχητε τετεύχωσῐ(ν)
optative τετεύχοιμῐ / τετευχοίην τετεύχοις / τετευχοίης τετεύχοι / τετευχοίη τετεύχοιτον τετευχοίτην τετεύχοιμεν τετεύχοιτε τετεύχοιεν
imperative   τέτευχε τετευχέτω τετεύχετον τετευχέτων   τετεύχετε τετευχόντων
middle/
passive 		indicative τέτευγμαι τέτευξαι τέτευκται τέτευχθον τέτευχθον τετεύγμεθᾰ τέτευχθε τετεύχᾰται
subjunctive τετευγμένος ὦ τετευγμένος ᾖς τετευγμένος ᾖ τετευγμένω ἦτον τετευγμένω ἦτον τετευγμένοι ὦμεν τετευγμένοι ἦτε τετευγμένοι ὦσῐ(ν)
optative τετευγμένος εἴην τετευγμένος εἴης τετευγμένος εἴη τετευγμένω εἴητον / εἶτον τετευγμένω εἰήτην / εἴτην τετευγμένοι εἴημεν / εἶμεν τετευγμένοι εἴητε / εἶτε τετευγμένοι εἴησᾰν / εἶεν
imperative   τέτευξο τετεύχθω τέτευχθον τετεύχθων   τέτευχθε τετεύχθων
active middle/passive
infinitive τετευχέναι τετεῦχθαι
participle m τετευχώς τετευγμένος
f τετευχυῖᾰ τετευγμένη
n τετευχός τετευγμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ἐτετεύχειν / ἐτετεύχη
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐτετεύχειν / ἐτετεύχη ἐτετεύχεις / ἐτετεύχης ἐτετεύχει(ν) ἐτετεύχετον ἐτετευχέτην ἐτετεύχεμεν ἐτετεύχετε ἐτετεύχεσᾰν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

  • ᾰ̓ντῐτῠγχᾰ́νω (ăntĭtŭnkhắnō)
  • ᾰ̓ποτῠγχᾰ́νω (ăpotŭnkhắnō)
  • δῐᾰτῠγχᾰ́νω (dĭătŭnkhắnō)
  • ἐντῠγχᾰ́νω (entŭnkhắnō)
  • ἐπῐτῠγχᾰ́νω (epĭtŭnkhắnō)
  • κᾰτᾰτῠγχᾰ́νω (kătătŭnkhắnō)
  • κᾰτεντῠγχᾰ́νω (kătentŭnkhắnō)
  • πᾰρᾰτῠγχᾰ́νω (părătŭnkhắnō)
  • πᾰρεντῠγχᾰ́νω (părentŭnkhắnō)
  • περῐτῠγχᾰ́νω (perĭtŭnkhắnō)
  • προᾰποτῠγχᾰ́νω (proăpotŭnkhắnō)
  • προεντῠγχᾰ́νω (proentŭnkhắnō)
  • προσεντῠγχᾰ́νω (prosentŭnkhắnō)
  • προσεπῐτῠγχᾰ́νω (prosepĭtŭnkhắnō)
  • προστῠγχᾰ́νω (prostŭnkhắnō)
  • προτῠγχᾰ́νω (protŭnkhắnō)
  • σῠμπᾰρᾰτῠγχᾰ́νω (sŭmpărătŭnkhắnō)
  • σῠμπερῐτῠγχᾰ́νω (sŭmperĭtŭnkhắnō)
  • σῠντῠγχᾰ́νω (sŭntŭnkhắnō)
  • ῠ̔περεντῠγχᾰ́νω (hŭperentŭnkhắnō)
  • ῠ̔ποτῠγχᾰ́νω (hŭpotŭnkhắnō)

Descendants

  • Greek: τυχαίνω (tychaíno)

References

  1. ^ Beekes, Robert S. P. (2010), “τυγχάνω”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, pages 1515-6

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.