τεύχω

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Hellenic *téukʰō, thematicized formation from Proto-Indo-European *dʰéwgʰti, root present of *dʰewgʰ-. Related to τυγχάνω (tunkhánō), which is from a different present stem and with which it shares some forms.

Pronunciation

 

Verb

τεύχω • (teúkhō)

  1. to make, do, fashion, perform
  2. to cause, prepare

Inflection

   Present: τεύχω, τεύχομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative τεύχω τεύχεις τεύχει τεύχετον τεύχετον τεύχομεν τεύχετε τεύχουσῐ(ν)
subjunctive τεύχω τεύχῃς τεύχῃ τεύχητον τεύχητον τεύχωμεν τεύχητε τεύχωσῐ(ν)
optative τεύχοιμῐ τεύχοις τεύχοι τεύχοιτον τευχοίτην τεύχοιμεν τεύχοιτε τεύχοιεν
imperative   τεῦχε τευχέτω τεύχετον τευχέτων   τεύχετε τευχόντων
middle/
passive 		indicative τεύχομαι τεύχῃ / τεύχει τεύχεται τεύχεσθον τεύχεσθον τευχόμεθᾰ τεύχεσθε τεύχονται
subjunctive τεύχωμαι τεύχῃ τεύχηται τεύχησθον τεύχησθον τευχώμεθᾰ τεύχησθε τεύχωνται
optative τευχοίμην τεύχοιο τεύχοιτο τεύχοισθον τευχοίσθην τευχοίμεθᾰ τεύχοισθε τεύχοιντο
imperative   τεύχου τευχέσθω τεύχεσθον τευχέσθων   τεύχεσθε τευχέσθων
active middle/passive
infinitive τεύχειν τεύχεσθαι
participle m τεύχων τευχόμενος
f τεύχουσᾰ τευχομένη
n τεῦχον τευχόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἔτευχον, ἐτευχόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔτευχον ἔτευχες ἔτευχε(ν) ἐτεύχετον ἐτευχέτην ἐτεύχομεν ἐτεύχετε ἔτευχον
middle/
passive 		indicative ἐτευχόμην ἐτεύχου ἐτεύχετο ἐτεύχεσθον ἐτευχέσθην ἐτευχόμεθᾰ ἐτεύχεσθε ἐτεύχοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: τεῦχον, τευχόμην (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative τεῦχον τεῦχες τεῦχε(ν) τεύχετον τευχέτην τεύχομεν τεύχετε τεῦχον
middle/
passive 		indicative τευχόμην τεύχου τεύχετο τεύχεσθον τευχέσθην τευχόμε(σ)θᾰ τεύχεσθε τεύχοντο
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: τεύξω, τεύξομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative τεύξω τεύξεις τεύξει τεύξετον τεύξετον τεύξομεν τεύξετε τεύξουσῐ(ν)
optative τεύξοιμῐ τεύξοις τεύξοι τεύξοιτον τευξοίτην τεύξοιμεν τεύξοιτε τεύξοιεν
middle indicative τεύξομαι τεύξῃ / τεύξει τεύξεται τεύξεσθον τεύξεσθον τευξόμεθᾰ τεύξεσθε τεύξονται
optative τευξοίμην τεύξοιο τεύξοιτο τεύξοισθον τευξοίσθην τευξοίμεθᾰ τεύξοισθε τεύξοιντο
active middle
infinitive τεύξειν τεύξεσθαι
participle m τεύξων τευξόμενος
f τεύξουσᾰ τευξομένη
n τεῦξον τευξόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: τετεύξομαι (passive sense, Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative τετεύξομαι τετεύξῃ / τετεύξει τετεύξεται τετεύξεσθον τετεύξεσθον τετευξόμεθᾰ τετεύξεσθε τετεύξονται
optative τετευξοίμην τετεύξοιο τετεύξοιτο τετεύξοισθον τετευξοίσθην τετευξοίμεθᾰ τετεύξοισθε τετεύξοιντο
middle
infinitive τετεύξεσθαι
participle m τετευξόμενος
f τετευξομένη
n τετευξόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἔτευξᾰ, ἐτευξᾰ́μην, ἐτύχθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔτευξᾰ ἔτευξᾰς ἔτευξε(ν) ἐτεύξᾰτον ἐτευξᾰ́την ἐτεύξᾰμεν ἐτεύξᾰτε ἔτευξᾰν
subjunctive τεύξω τεύξῃς τεύξῃ τεύξητον τεύξητον τεύξωμεν τεύξητε τεύξωσῐ(ν)
optative τεύξαιμῐ τεύξειᾰς / τεύξαις τεύξειε(ν) / τεύξαι τεύξαιτον τευξαίτην τεύξαιμεν τεύξαιτε τεύξειᾰν / τεύξαιεν
imperative   τεῦξον τευξᾰ́τω τεύξᾰτον τευξᾰ́των   τεύξᾰτε τευξᾰ́ντων
middle indicative ἐτευξᾰ́μην ἐτεύξω ἐτεύξᾰτο ἐτεύξᾰσθον ἐτευξᾰ́σθην ἐτευξᾰ́μεθᾰ ἐτεύξᾰσθε ἐτεύξᾰντο
subjunctive τεύξωμαι τεύξῃ τεύξηται τεύξησθον τεύξησθον τευξώμεθᾰ τεύξησθε τεύξωνται
optative τευξαίμην τεύξαιο τεύξαιτο τεύξαισθον τευξαίσθην τευξαίμεθᾰ τεύξαισθε τεύξαιντο
imperative   τεῦξαι τευξᾰ́σθω τεύξᾰσθον τευξᾰ́σθων   τεύξᾰσθε τευξᾰ́σθων
passive indicative ἐτύχθην ἐτύχθης ἐτύχθη ἐτύχθητον ἐτυχθήτην ἐτύχθημεν ἐτύχθητε ἐτύχθησᾰν
subjunctive τυχθῶ τυχθῇς τυχθῇ τυχθῆτον τυχθῆτον τυχθῶμεν τυχθῆτε τυχθῶσῐ(ν)
optative τυχθείην τυχθείης τυχθείη τυχθεῖτον / τυχθείητον τυχθείτην / τυχθειήτην τυχθεῖμεν / τυχθείημεν τυχθεῖτε / τυχθείητε τυχθεῖεν / τυχθείησᾰν
imperative   τύχθητῐ τυχθήτω τύχθητον τυχθήτων   τύχθητε τυχθέντων
active middle passive
infinitive τεῦξαι τεύξᾰσθαι τυχθῆναι
participle m τεύξᾱς τευξᾰ́μενος τυχθείς
f τεύξᾱσᾰ τευξᾰμένη τυχθεῖσᾰ
n τεῦξᾰν τευξᾰ́μενον τυχθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: τεῦξᾰ, τευξᾰ́μην, τύχθην (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative τεῦξᾰ τεῦξᾰς τεῦξε(ν) τεύξᾰτον τευξᾰ́την τεύξᾰμεν τεύξᾰτε τεῦξᾰν
subjunctive τεύξω,
τεύξωμῐ 		τεύξῃς,
τεύξῃσθᾰ 		τεύξῃ,
τεύξῃσῐ 		τεύξητον τεύξητον τεύξωμεν τεύξητε τεύξωσῐ(ν)
optative τεύξαιμῐ τεύξαις,
τεύξαισθᾰ,
τεύξειᾰς 		τεύξειε(ν) / τεύξαι τευξεῖτον τευξείτην τευξεῖμεν τευξεῖτε τευξεῖεν
imperative   τεῦξον τευξᾰ́τω τεύξᾰτον τευξᾰ́των   τεύξᾰτε τευξᾰ́ντων
middle indicative τευξᾰ́μην τεύξᾰο τεύξᾰτο τεύξᾰσθον τευξᾰ́σθην τευξᾰ́με(σ)θᾰ τεύξᾰσθε τεύξᾰντο
subjunctive τεύξωμαι τεύξηαι τεύξηται τεύξησθον τεύξησθον τευξώμε(σ)θᾰ τεύξησθε τεύξωνται
optative τευξαίμην τεύξαιο τεύξαιτο τεύξαισθον τευξαίσθην τευξαίμε(σ)θᾰ τεύξαισθε τευξαίᾰτο
imperative   τεῦξαι τευξᾰ́σθω τεύξᾰσθον τευξᾰ́σθων   τεύξᾰσθε τευξᾰ́σθων
passive indicative τύχθην τύχθης τύχθη τύχθητον τυχθήτην τύχθημεν τύχθητε τύχθησᾰν,
τῦχθεν
subjunctive τυχθῶ τυχθῇς τυχθῇ τυχθῆτον τυχθῆτον τυχθῶμεν τυχθῆτε τυχθῶσῐ(ν)
optative τυχθείην τυχθείης τυχθείη τυχθεῖτον / τυχθείητον τυχθείτην / τυχθειήτην τυχθεῖμεν / τυχθείημεν τυχθεῖτε / τυχθείητε τύχθειεν / τυχθείησᾰν
imperative   τύχθητῐ τυχθήτω τύχθητον τυχθήτων   τύχθητε τυχθέντων
active middle passive
infinitive τεῦξαι / τευξᾰ́μεν / τευξᾰμέναι τεύξᾰσθαι τυχθῆναι / τυχθήμεναι
participle m τεύξᾱς τευξᾰ́μενος τυχθείς
f τεύξᾱσᾰ τευξᾰμένη τυχθεῖσᾰ
n τεῦξᾰν τευξᾰ́μενον τυχθέν
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: τέτῠκον, τετῠκόμην (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative τέτῠκον τέτῠκες τέτῠκε(ν) τετῠ́κετον τετῠκέτην τετῠ́κομεν τετῠ́κετε τέτῠκον
subjunctive τετῠ́κω,
τετῠ́κωμῐ 		τετῠ́κῃς,
τετῠ́κῃσθᾰ 		τετῠ́κῃ,
τετῠ́κῃσῐ 		τετῠ́κητον τετῠ́κητον τετῠ́κωμεν τετῠ́κητε τετῠ́κωσῐ(ν)
optative τετῠ́κοιμῐ τετῠ́κοις / τετῠ́κοισθᾰ τετῠ́κοι τετῠκεῖτον τετῠκείτην τετῠκεῖμεν τετῠκεῖτε τετῠκεῖεν
imperative   τέτῠκε τετῠκέτω τετῠ́κετον τετῠκέτων   τετῠ́κετε τετῠκόντων
middle indicative τετῠκόμην τετῠ́κεο τετῠ́κετο τετῠ́κεσθον τετῠκέσθην τετῠκόμε(σ)θᾰ τετῠ́κεσθε τετῠ́κοντο
subjunctive τετῠ́κωμαι τετῠ́κηαι τετῠ́κηται τετῠ́κησθον τετῠ́κησθον τετῠκώμε(σ)θᾰ τετῠ́κησθε τετῠ́κωνται
optative τετῠκοίμην τετῠ́κοιο τετῠ́κοιτο τετῠ́κοισθον τετῠκοίσθην τετῠκοίμε(σ)θᾰ τετῠ́κοισθε τετῠκοίᾰτο
imperative   τετῠ́κεο τετῠκέσθω τετῠ́κεσθον τετῠκέσθων   τετῠ́κεσθε τετῠκέσθων
active middle
infinitive τετῠκεῖν / τετῠκέμεν(αι) τετῠκέσθαι
participle m τετῠκών τετῠκόμενος
f τετῠκοῦσᾰ τετῠκομένη
n τετῠκόν τετῠκόμενον
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: τέτευχᾰ, τέτευγμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative τέτευχᾰ τέτευχᾰς τέτευχε(ν) τετεύχᾰτον τετεύχᾰτον τετεύχᾰμεν τετεύχᾰτε τετεύχᾱσῐ(ν)
subjunctive τετεύχω τετεύχῃς τετεύχῃ τετεύχητον τετεύχητον τετεύχωμεν τετεύχητε τετεύχωσῐ(ν)
optative τετεύχοιμῐ / τετευχοίην τετεύχοις / τετευχοίης τετεύχοι / τετευχοίη τετεύχοιτον τετευχοίτην τετεύχοιμεν τετεύχοιτε τετεύχοιεν
imperative   τέτευχε τετευχέτω τετεύχετον τετευχέτων   τετεύχετε τετευχόντων
middle/
passive 		indicative τέτευγμαι τέτευξαι τέτευκται τέτευχθον τέτευχθον τετεύγμεθᾰ τέτευχθε τετεύχᾰται
subjunctive τετευγμένος ὦ τετευγμένος ᾖς τετευγμένος ᾖ τετευγμένω ἦτον τετευγμένω ἦτον τετευγμένοι ὦμεν τετευγμένοι ἦτε τετευγμένοι ὦσῐ(ν)
optative τετευγμένος εἴην τετευγμένος εἴης τετευγμένος εἴη τετευγμένω εἴητον / εἶτον τετευγμένω εἰήτην / εἴτην τετευγμένοι εἴημεν / εἶμεν τετευγμένοι εἴητε / εἶτε τετευγμένοι εἴησᾰν / εἶεν
imperative   τέτευξο τετεύχθω τέτευχθον τετεύχθων   τέτευχθε τετεύχθων
active middle/passive
infinitive τετευχέναι τετεῦχθαι
participle m τετευχώς τετευγμένος
f τετευχυῖᾰ τετευγμένη
n τετευχός τετευγμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: τέτῠχᾰ, τέτῠγμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative τέτῠχᾰ τέτῠχᾰς τέτῠχε(ν) τετῠ́χᾰτον τετῠ́χᾰτον τετῠ́χᾰμεν τετῠ́χᾰτε τετῠ́χᾱσῐ(ν)
subjunctive τετῠ́χω τετῠ́χῃς τετῠ́χῃ τετῠ́χητον τετῠ́χητον τετῠ́χωμεν τετῠ́χητε τετῠ́χωσῐ(ν)
optative τετῠ́χοιμῐ / τετῠχοίην τετῠ́χοις / τετῠχοίης τετῠ́χοι / τετῠχοίη τετῠ́χοιτον τετῠχοίτην τετῠ́χοιμεν τετῠ́χοιτε τετῠ́χοιεν
imperative   τέτῠχε τετῠχέτω τετῠ́χετον τετῠχέτων   τετῠ́χετε τετῠχόντων
middle/
passive 		indicative τέτῠγμαι τέτῠξαι τέτῠκται τέτῠχθον τέτῠχθον τετῠ́γμεθᾰ τέτῠχθε τετῠ́χᾰται
subjunctive τετῠγμένος ὦ τετῠγμένος ᾖς τετῠγμένος ᾖ τετῠγμένω ἦτον τετῠγμένω ἦτον τετῠγμένοι ὦμεν τετῠγμένοι ἦτε τετῠγμένοι ὦσῐ(ν)
optative τετῠγμένος εἴην τετῠγμένος εἴης τετῠγμένος εἴη τετῠγμένω εἴητον / εἶτον τετῠγμένω εἰήτην / εἴτην τετῠγμένοι εἴημεν / εἶμεν τετῠγμένοι εἴητε / εἶτε τετῠγμένοι εἴησᾰν / εἶεν
imperative   τέτῠξο τετῠ́χθω τέτῠχθον τετῠ́χθων   τέτῠχθε τετῠ́χθων
active middle/passive
infinitive τετῠχέναι τετῠ́χθαι
participle m τετῠχώς τετῠγμένος
f τετῠχυῖᾰ τετῠγμένη
n τετῠχός τετῠγμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ἐτετεύχειν / ἐτετεύχη, ἐτετεύγμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐτετεύχειν / ἐτετεύχη ἐτετεύχεις / ἐτετεύχης ἐτετεύχει(ν) ἐτετεύχετον ἐτετευχέτην ἐτετεύχεμεν ἐτετεύχετε ἐτετεύχεσᾰν
middle/
passive 		indicative ἐτετεύγμην ἐτέτευξο ἐτέτευκτο ἐτέτευχθον ἐτετεύχθην ἐτετεύγμεθᾰ ἐτέτευχθε ἐτετεύχᾰτο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ἐτετῠ́χειν / ἐτετῠ́χη, ἐτετῠ́γμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐτετῠ́χειν / ἐτετῠ́χη ἐτετῠ́χεις / ἐτετῠ́χης ἐτετῠ́χει(ν) ἐτετῠ́χετον ἐτετῠχέτην ἐτετῠ́χεμεν ἐτετῠ́χετε ἐτετῠ́χεσᾰν
middle/
passive 		indicative ἐτετῠ́γμην ἐτέτῠξο ἐτέτῠκτο ἐτέτῠχθον ἐτετῠ́χθην ἐτετῠ́γμεθᾰ ἐτέτῠχθε ἐτετῠ́χᾰτο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: τετεύχειν / τετεύχη, τετεύγμην (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative τετεύχειν / τετεύχη τετεύχεις / τετεύχης τετεύχει(ν) τετεύχετον τετευχέτην τετεύχεμεν τετεύχετε τετεύχεσᾰν
middle/
passive 		indicative τετεύγμην τέτευξο τέτευκτο τέτευχθον τετεύχθην τετεύγμεθᾰ τέτευχθε τετεύχᾰτο
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: τετῠ́χειν / τετῠ́χη, τετῠ́γμην (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative τετῠ́χειν / τετῠ́χη τετῠ́χεις / τετῠ́χης τετῠ́χει(ν) τετῠ́χετον τετῠχέτην τετῠ́χεμεν τετῠ́χετε τετῠ́χεσᾰν
middle/
passive 		indicative τετῠ́γμην τέτῠξο τέτῠκτο τέτῠχθον τετῠ́χθην τετῠ́γμεθᾰ τέτῠχθε τετῠ́χᾰτο
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

  • “τεύχω”, in Liddell & Scott (1940), A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
  • “τεύχω”, in Liddell & Scott (1889), An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
  • “τεύχω”, in Autenrieth, Georg (1891), A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
  • τεύχω in Bailly, Anatole (1935), Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
  • τεύχω in Cunliffe, Richard J. (1924), A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
  • “τεύχω”, in Slater, William J. (1969), Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.