Otto von Bismarck

Otto, Putera Bismarck, Count Bismarck-Schönhausen, Duke Lauenburg (/ˈbɪzmɑːrk/; lahir sebagai Otto Eduard Leopold von Bismarck; 1 April 1815 – 30 Julai 1898) ialah seorang negarawan dan diplomat Jerman yang menyelia penyatuan Jerman dan berkhidmat sebagai Canselor pertama Jerman dari tahun 1871 hingga 1890. Realpolitik Bismarck dan kepimpinannya yang tegas menyebabkan beliau lebih dikenali sebagai Canselor Besi (Jerman: Eiserner Kanzler).

Berasal dari golongan bangsawan Junker, Otto von Bismarck meningkat dengan pantas dalam politik Prusia di bawah Raja Wilhelm I dari Prusia. Beliau berkhidmat sebagai duta Prusia ke Rusia dan Perancis, serta dalam kedua-dua dewan parlimen Prusia. Dari tahun 1862 hingga 1890, beliau memegang jawatan sebagai Ketua Menteri Prusia dan Menteri Luar Negeri Prusia. Di bawah kepimpinan Bismarck, Prusia mencetuskan tiga perang pendek dan tegas menentang Denmark, Austria, dan Perancis. Selepas kekalahan Austria pada tahun 1866, beliau menggantikan Konfederasi Jerman dengan Konfederasi Jerman Utara, yang menyatukan negeri-negeri kecil Jerman Utara dengan Prusia sambil mengecualikan Austria. Pada tahun 1870, Bismarck berjaya mengalahkan Perancis dengan sokongan dari negeri-negeri Jerman Selatan yang bebas sebelum menyelia pembentukan Empayar Jerman yang bersatu di bawah pemerintahan Prusia. Selepas penyatuan Jerman, beliau diberi gelaran bangsawan, Putera Bismarck (Jerman: Fürst von Bismarck). Dari tahun 1871 dan seterusnya, pendekatan keseimbangan kuasa dalam diplomasi beliau membantu mengekalkan kedudukan Jerman dalam Eropah yang aman. Walaupun menolak imperialisme maritim, Bismarck akhirnya mengalah kepada tekanan elit dan rakyat dengan memperoleh tanah jajahan.

Sebagai sebahagian daripada manuver politik domestiknya, Bismarck mewujudkan negara kebajikan pertama dengan tujuan untuk melemahkan musuh sosialismenya. Pada tahun 1870-an, beliau bersekutu dengan Liberal yang menyokong tarif rendah dan anti-Katolik, serta melancarkan perjuangan menentang Gereja Katolik di Jerman, dengan tujuan tambahan untuk menyingkir dan mengurangkan majoriti penduduk Poland dalam wilayah yang dikuasai Prusia, dalam apa yang dikenali sebagai Kulturkampf ("perjuangan budaya"). Usaha ini gagal apabila golongan Katolik bertindak balas dengan menubuhkan Parti Pusat Jerman yang berkuasa dan menggunakan hak mengundi sejagat untuk lelaki bagi memperoleh blok kerusi. Bismarck bertindak balas dengan menamatkan Kulturkampf, memutuskan hubungan dengan Parti Liberal, melaksanakan pengusiran Prusia, dan membentuk pakatan politik dengan Parti Pusat untuk menentang golongan Sosialis. Di bawah pemerintahannya, Reichstag Imperial diketepikan dan tidak mengawal dasar kerajaan. Seorang penyokong kuat monarki, Bismarck memerintah secara autokratik melalui birokrasi yang kuat dengan kuasa tertumpu di tangan elit Junker. Selepas dipecat oleh Wilhelm II, beliau bersara dan menulis memoirnya.

Otto von Bismarck paling terkenal kerana peranannya dalam penyatuan Jerman. Beliau menjadi wira kepada nasionalis Jerman, yang membina tugu untuk menghormatinya. Walaupun dipuji sebagai seorang yang berpandangan jauh yang mengekalkan keamanan di Eropah melalui diplomasi, beliau turut dikritik kerana penganiayaannya terhadap orang Poland dan penganut Katolik, serta kuasa besar yang tertumpu dalam pejabat Canselor. Beliau juga dikritik oleh penentang nasionalisme Jerman, kerana ideologi itu telah berakar dalam budaya Jerman, dan menggalakkan negara untuk mengejar dasar nasionalis secara agresif dalam kedua-dua Perang Dunia.