Kan-on

Kan-on atau kan'on (漢音; sebutan Jepun: [kaꜜɰ̃.oɴ] or [kaɰ̃.oɴ], "bunyi Han") ialah bacaan kanji Jepun yang dipinjam daripada bahasa Cina semasa dinasti Tang, dari abad ke-7 hingga ke-9; tempoh yang sezaman dengan zaman Nara di Jepun. Ia diperkenalkan oleh, antara lain, utusan dari misi Jepun ke Tang China. Kan-on tidak boleh dikelirukan dengan tō-on (唐音, bunyi Tang), yang merupakan pinjaman fonetik yang lebih terkemudian.

Kan-on adalah on'yomi (音読み) berdasarkan sebutan Chang'an pusat bagi bahasa Cina Pertengahan. Suku kata Kan adalah bacaan bahasa Cina Pertengahan: 漢 (xan^H) mengikut fonologi Jepun, merujuk kepada dinasti Han, yang menjadikan Chang'an sebagai ibu kotanya. Tambahan pula, Kan (漢) juga telah menjadi pemerian untuk semua perkara berkaitan Cina, contohnya, kanji ('aksara Cina').

Kan'on sebahagiannya menggantikan go-on yang lebih awal, yang merupakan "sekadar peniruan bagi tiruan Korea, tetapi Kan-on adalah peniruan bagi perkara yang sebenar."

Sebilangan kecil aksara tidak pernah mempunyai kan-on mereka yang dihantar ke Jepun; kan-on mereka kadangkala dibina semula dalam kamus Jepun walaupun tidak ditandakan secara khusus sedemikian. Beberapa kamus malah membuang kan-on yang disahkan memihak kepada sebutan yang lebih sistematik.