pancung

Bahasa Melayu

Takrifan

Kata kerja

pancung (ejaan Jawi ڤنچوڠ)

  1. Memisahkan kepala daripada badan atau memotong leher dan lain-lain.
    Sinonims: kerat, penggal

Kata nama

pancung (ejaan Jawi ڤنچوڠ)

  1. Bahagian hujung, punca atau penjuru (kain dan lain-lain)

Kata sifat

pancung (ejaan Jawi ڤنچوڠ)

  1. Bersegi dan tirus ke hujung, bersegi lancip.

Sebutan

  • AFA(kekunci): /pan.t͡ʃuŋ/
  • Rima: -uŋ
  • Penyempangan: pan‧cung

Tulisan Jawi

ڤنچوڠ

Terbitan

  • berpancung
  • memancung
  • pancungan
  • pemancung

Rujukan

Pautan luar

  • "pancung" di Pusat Rujukan Persuratan Melayu.