yılan
Crimean Tatar
Etymology
From Proto-Turkic *yï̄lan (“snake”).
Pronunciation
- Hyphenation: yı‧lan
Noun
yılan
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | yılan | yılanlar |
| genitive | yılannıñ | yılanlarnıñ |
| dative | yılanğa | yılanlarğa |
| accusative | yılannı | yılanlarnı |
| locative | yılanda | yılanlarda |
| ablative | yılandan | yılanlardan |
Derived terms
- yılan balığı
- yılan tili
References
Tatar
Pronunciation
- IPA(key): [jɯˈlɑn], sometimes [ʒʲɯˈlɑn]
Noun
yılan
Descendants
- → Russian: зилант (zilant)
- → English: zilant
Turkish
Pronunciation
- IPA(key): /jɯ.ˈɫɑn/
- Hyphenation: yı‧lan
Etymology 1
Inherited from Ottoman Turkish ییلان (yılan, “snake”), from Proto-Turkic *yï̄lan (“snake”), equivalent to Proto-Turkic *yï̄l- (“to creep”) + -lan (“suffix denoting a wild, predatory animal”). Compare aslan (“lion”), kaplan (“tiger”), sırtlan (“hyena”). Cognate with Old Turkic 𐰖𐰃𐰞𐰣 (yılan, “snake”).
Noun
yılan (definite accusative yılanı, plural yılanlar)
- (reptiles, zoology) snake, any legless reptile of the suborder Serpentes
- Synonym: mar
- (figurative) snake, a socially deceitful and treacherous person
Declension
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Hypernyms
Hyponyms
- ağaç yılanı
- boa yılanı
- çıngıraklı yılan
- deniz yılanı
- gözlüklü yılan
- karayılan
- katır yılanı
- kobra
- mercan yılanı
- ok yılanı
- piton
- sağır yılan
- su yılanı
- zehirli yılan
- zehirsiz yılan
Derived terms
- ağaç yılanı
- boa yılanı
- çıngıraklı yılan
- deniz yılanı
- gözlüklü yılan
- karayılan
- katır yılanı
- mercan yılanı
- ok yılanı
- sağır yılan
- su yılanı
- yılan akbabası
- yılan balığı
- yılan çıyan
- yılan çiçeği
- yılan derisi
- yılan gömleği
- yılan hikâyesi
- yılan kartalı
- yılan kavı
- yılan taşı
- yılanbaşı
- yılancı
- yılancık
- yılancıl
- yılandili
- yılanın başını küçükken ezeceksin
- yılanın kuyruğuna basmak
- yılaniğnesi
- yılankavi
- yılankemiği
- yılanlık
- yılansız
- yılanyastığı
Further reading
- “yılan”, in Turkish dictionaries, Türk Dil Kurumu
- Ayverdi, İlhan (2010), “yılan”, in Misalli Büyük Türkçe Sözlük, a reviewed and expanded single-volume edition, Istanbul: Kubbealtı Neşriyatı
- Çağbayır, Yaşar (2007), “yılan”, in Ötüken Türkçe Sözlük (in Turkish), volume 1, Istanbul: Ötüken Neşriyat, page 5318
- Nişanyan, Sevan (2002–), “yılan”, in Nişanyan Sözlük
Etymology 2
See the etymology of the corresponding lemma form.
Verb
yılan
- present participle of yılmak (to be daunted)