rozkosz

See also: Rozkosz

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish rozkosz, from Proto-Slavic *orzkošь. By surface analysis, deverbal from rozkochać.

Pronunciation

 
  • IPA(key): /ˈrɔs.kɔʂ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɔskɔʂ
  • Syllabification: roz‧kosz

Noun

rozkosz f

  1. delight (intense pleasure)
    Synonyms: błogostan, błogość, ekstaza, uniesienie; (Northern Greater Poland, Eastern Greater Poland, Kuyavia) labija
    Antonyms: agonia, ból, cierpienie
    Hypernyms: przyjemność < uczucie < czucie
    czerpać rozkosz ― to derive delight
    doświadczać rozkoszy ― to experience delight
    kogoś czekają rozkosze czekają ― delights are waiting/in store for someone
    oddawać się rozkoszy/rozkoszom ― to give oneself away to delight(s)
    przeżywać rozkosz ― to experience delight
    sprawiać rozkosz ― to give/cause delight
    znajdować rozkosz w czymś ― to find delight in something
    • 1949 [1936], Jan Parandowski, Niebo w płomieniach, 4. edition, Warszawa: Czytelnik, →OCLC, page 69:
      Znów był przy swoim zakonniku i szedł z nim w las, i doznawał głębokiej, cichej rozkoszy na widok drzew rozjaśnionych plamami słońca.
      He was by his monk again and entered the forest with him, and he was experiencing deep, silent delight on the sight of trees brightened by the Sun's stains.

Declension

Declension of rozkosz
singular plural
nominative rozkosz rozkosze
genitive rozkoszy rozkoszy
dative rozkoszy rozkoszom
accusative rozkosz rozkosze
instrumental rozkoszą rozkoszami
locative rozkoszy rozkoszach
vocative rozkoszy rozkosze

Derived terms

adjectives
adverbs
proverbs
verbs

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.