patrimus
Latin
Etymology
From pater (“father”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [paˈtriː.mʊs], [ˈpa.trɪ.mʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [paˈt̪riː.mus], [ˈpaː.t̪ri.mus]
Adjective
patrī̆mus (feminine patrī̆ma, neuter patrī̆mum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | patrī̆mus | patrī̆ma | patrī̆mum | patrī̆mī | patrī̆mae | patrī̆ma | |
| genitive | patrī̆mī | patrī̆mae | patrī̆mī | patrī̆mōrum | patrī̆mārum | patrī̆mōrum | |
| dative | patrī̆mō | patrī̆mae | patrī̆mō | patrī̆mīs | |||
| accusative | patrī̆mum | patrī̆mam | patrī̆mum | patrī̆mōs | patrī̆mās | patrī̆ma | |
| ablative | patrī̆mō | patrī̆mā | patrī̆mō | patrī̆mīs | |||
| vocative | patrī̆me | patrī̆ma | patrī̆mum | patrī̆mī | patrī̆mae | patrī̆ma | |
References
- “patrimus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879), A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “patrimus”, in Charlton T. Lewis (1891), An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- “patrimus”, in Gaffiot, Félix (1934), Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.