inequito
Latin
Etymology
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɪˈnɛ.kʷɪ.toː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [iˈnɛː.kʷi.t̪o]
Verb
inequitō (present infinitive inequitāre, perfect active inequitāvī, supine inequitātum); first conjugation
- (intransitive, post-classical) to ride upon or over anything
- Lucius Annaeus Florus, Epitome Rerum Romanorum 4.12.20:
- Sarmatae patentibus campis inequitant
- The Sarmatians ride over the open fields
- Sarmatae patentibus campis inequitant
- (transitive, transferred sense, + accusative) to traverse
- c. 125 CE – 180 CE, Apuleius, Metamorphoses 3.1:
- Aurora roseum quatiens lacertum caelum inequitabat
- Dawn, brandishing her rosy arm, traversed the sky.
- Aurora roseum quatiens lacertum caelum inequitabat
- to insult; reproach, criticise, rebuke, upbraid
- c. 431 CE, Macrobius, Saturnalia 7.15.15:
- […] audet inequitare philosophiae de incorporeis et vere divinis certa ratione tractanti
- […] dares to upbraid philosophy, which deals with incorporeal and truly divine matters according to a reliable system.
- […] audet inequitare philosophiae de incorporeis et vere divinis certa ratione tractanti
Conjugation
Conjugation of inequitō (first conjugation)
Related terms
References
- “inequito”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879), A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “inequito”, in Gaffiot, Félix (1934), Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.