indeico

Latin

Etymology

  • From in- +‎ deicō.

    Pronunciation

    See deicō.

    Verb

    indeicō (present infinitive indeicere, perfect active indeixī, supine indictum); third conjugation

    1. Old Latin form of indīcō
      • CIL 10.8236:
        Q(uintus) Folvius Q(uinti) f(ilius) M(arci) [n(epos)] / hanc{e} aqua[m] / indeixsit apud / P(ublium) Atilium L(uci) f(ilium) / pr(aetorem) urb(anum)[1]
        (please add an English translation of this quotation)
      • CIL 9.8644:
        [Quom urbi nostrae iniusteis] {a}armeis Italia / [indeixit bella impi]a et scelerata / [spretis legibus sancteis div]o(ru)m atque dearum / Romaani / [ magna quo]m virtute / [Italicos vicerunt[2]
        (please add an English translation of this quotation)

    Conjugation

    References