Romanian
Etymology
From gălăgi (“to make noise”) + -ie.[1]
Pronunciation
Noun
gălăgie f (uncountable)
- noise, din, racket, uproar, hubbub
- Synonyms: hărmălaie, larmă, zgomot
Declension
Declension of gălăgie
| only
|
indefinite
|
definite
|
| nominative-accusative
|
—
|
—
|
| genitive-dative
|
—
|
—
|
| vocative
|
—
|
Derived terms
References
- ^ gălăgi in Alexandru Ciorănescu, Dicționarul etimologic român, Tenerife: Universidad de la Laguna, 1958–66.