duoetvicesimus
Latin
| [a], [b], [c] ← 21 | XXII 22 |
23 → [a], [b] |
|---|---|---|
| Cardinal: vīgintī duo, duo et vīgintī Ordinal: duoetvīcēsimus Adverbial: bis et vīciēs, bis et vīciēns | ||
Etymology
Formally from duo (“two”) + et (“and”) + vīcēsimus (“twentieth”), ordinal form of vīgintī duo (“twenty-two”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [du.oe̯t.wiːˈkeː.sɪ.mʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [d̪u.et̪.viˈt͡ʃɛː.s̬i.mus]
Numeral
duoetvīcēsimus (feminine duoetvīcēsima, neuter duoetvīcēsimum); first/second-declension numeral
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | duoetvīcēsimus | duoetvīcēsima | duoetvīcēsimum | duoetvīcēsimī | duoetvīcēsimae | duoetvīcēsima | |
| genitive | duoetvīcēsimī | duoetvīcēsimae | duoetvīcēsimī | duoetvīcēsimōrum | duoetvīcēsimārum | duoetvīcēsimōrum | |
| dative | duoetvīcēsimō | duoetvīcēsimae | duoetvīcēsimō | duoetvīcēsimīs | |||
| accusative | duoetvīcēsimum | duoetvīcēsimam | duoetvīcēsimum | duoetvīcēsimōs | duoetvīcēsimās | duoetvīcēsima | |
| ablative | duoetvīcēsimō | duoetvīcēsimā | duoetvīcēsimō | duoetvīcēsimīs | |||
| vocative | duoetvīcēsime | duoetvīcēsima | duoetvīcēsimum | duoetvīcēsimī | duoetvīcēsimae | duoetvīcēsima | |
References
- “duoetvicesimus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879), A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “duoetvicesimus”, in Charlton T. Lewis (1891), An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- “duoetvicesimus”, in Gaffiot, Félix (1934), Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.