diaboo
Old Galician-Portuguese
Alternative forms
Etymology
Inherited from Latin diabolus, borrowed from Ancient Greek διάβολος (diábolos), from διαβάλλω (diabállō), from δια- (dia-) + βᾰ́λλω (bắllō). Cognate with Old Spanish diabolo.
Noun
diaboo m (plural diaboos)
- devil
- a. 1284, Alfonso X of Castile, Cantigas de Santa Maria, Códice de los músicos, cantiga 109 (facsimile):
- [C]omo ſanta maꝛia liurou un ome de cinquo diaboos q̃o queꝛiã leuar ⁊ matar
- How Holy Mary freed a man from five devils that wanted to take and kill him.
Descendants
- Galician: diaño, deño, diallo, dianllo
- Portuguese: diabo, diá, diabro, diacho, dianho, dienho
- Kadiwéu: diaabo
- Tetum: diabu
- →? Malayalam: ദിയാബ്ല് (diyāblŭ)
References
- Ferreiro, Manuel (2014–2025), “diaboo”, in Universo Cantigas: edición crítica da poesía medieval galego-portuguesa [Universo Cantigas: critical edition of Galician-Portuguese medieval poetry] (in Galician), A Coruña: University of A Coruña, →ISSN
- Seoane, Ernesto Xosé González; Granja, María Álvarez de la; Agrelo, Ana Isabel Boullón (2006–2022), “diaboo”, in Dicionario de Dicionarios do galego medieval [Dictionary of dictionaries of Medieval Galician] (in Galician), Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega
- Barreiro, Xavier Varela; Guinovart, Xavier Gómez (2006–2018), “diaboo”, in Corpus Xelmírez: corpus lingüístico da Galicia medieval [Corpus Xelmírez: linguistic corpus of Medieval Galicia] (in Galician), Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega