contradeico

Latin

Etymology

From contrā- +‎ deicō.

Pronunciation

See deicō.

Verb

contrādeicō (present infinitive contrādeicere, perfect active contrādeixī, supine contrādictum); third conjugation

  1. Old Latin form of contrādīcō
    • AE 1979 0596:
      [L(ucius)] Vinicius proc(onsul) s(alutem) d(icit) mag(istratibus) Cumas Apollonides L(uci) f(ilius) No[race(us)] / [c(ivis) v(ester)] me adeit et demonstravit Liberei Patris fanum nom[en] / [ven]ditiones possiderei ab Lusia Diogenis f(ilio) Tucalleus(!) c(ive) [v(estro)] / [et c]um vellent thiaseitae sacra deo restituere iussu Au/[gus]ti Caesaris pretio soluto quod est inscreiptum fano / [prohi]berei(?) ab Lusia e(go) v(olo) v(os) c(urare) sei ea ita sunt utei Lusias quod / [est] positum pretium fano recipiat et restituat deo fa/[num e]t in eo inscreibatur Imp(erator) Caesar deivei f(ilius) Augustu[s] re[sti]/[tuit sei] autem Lusia contradeicit quae Apollonides pos[cit] / [esse vadi]monium ei satisdato ubi ego ero Lusiam prom[ere(?)] / [magi]s probo[1]
      (please add an English translation of this quotation)

Conjugation

References