accuratus

Latin

Etymology

  • Perfect passive participle of accūrō (take care of).

    Pronunciation

    Participle

    accūrātus (feminine accūrāta, neuter accūrātum, comparative accūrātior, adverb accūrātē); first/second-declension participle

    1. taken care of, prepared with care, having been taken care of
    2. (by extension) careful, accurate, exact
    3. (by extension) studied

    Declension

    First/second-declension adjective.

    singular plural
    masculine feminine neuter masculine feminine neuter
    nominative accūrātus accūrāta accūrātum accūrātī accūrātae accūrāta
    genitive accūrātī accūrātae accūrātī accūrātōrum accūrātārum accūrātōrum
    dative accūrātō accūrātae accūrātō accūrātīs
    accusative accūrātum accūrātam accūrātum accūrātōs accūrātās accūrāta
    ablative accūrātō accūrātā accūrātō accūrātīs
    vocative accūrāte accūrāta accūrātum accūrātī accūrātae accūrāta

    Descendants

    References

    • accuratus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879), A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
    • accuratus”, in Charlton T. Lewis (1891), An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
    • accuratus”, in Gaffiot, Félix (1934), Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
    • Carl Meißner; Henry William Auden (1894), Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
      • a carefully prepared speech: oratio accurata et polita