ὀρύττω

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Hellenic *orúťťō, from Proto-Indo-European *h₃rewk-.

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /o.rýt.tɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /oˈryt.to/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /oˈryt.to/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /oˈryt.to/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /oˈri.to/

Verb

ὀρύττω • (orúttō)

Attic form of ὀρύσσω (orússō)
- 50 CE – 150 CE, Achilles Tatius, Leucippe and Cleitophon 3.25.4:
  ὁ παῖς αὐτὸν ἐπὶ τὸν Νεῖλον φέρει, σχεδιάσας αὐτῷ καὶ τὴν ταφήν. Σμύρνης γὰρ βῶλον τῆς εὐωδεστάτης, ὅσον ἱκανὸν πρὸς ὄρνιθος ταφήν, ὀρύττει τε τῷ στόματι καὶ κοιλαίνει κατὰ μέσον, καὶ τὸ ὄρυγμα θήκη γίνεται τῷ νεκρῷ.
  ho paîs autòn epì tòn Neîlon phérei, skhediásas autōî kaì tḕn taphḗn. Smúrnēs gàr bôlon tês euōdestátēs, hóson hikanòn pròs órnithos taphḗn, orúttei te tōî stómati kaì koilaínei katà méson, kaì tò órugma thḗkē gínetai tōî nekrōî.
  (please add an English translation of this quotation)
- 64 BCE – 24 CE, Strabo, Geography 15.1.37:
  κερκοπιθήκους δὲ μείζους τῶν μεγίστων κυνῶν, λευκοὺς πλὴν τοῦ προσώπου, τοῦτο δʼ εἶναι μέλαν, παρʼ ἄλλοις δʼ ἀνάπαλιν· τὰς δὲ κέρκους μείζους δυεῖν πηχέων· ἡμερωτάτους δὲ καὶ οὐ κακοήθεις περὶ ἐπιθέσεις καὶ κλοπάς. λίθους δʼ ὀρύττεσθαι λιβανόχρους γλυκυτέρους σύκων ἢ μέλιτος
  kerkopithḗkous dè meízous tôn megístōn kunôn, leukoùs plḕn toû prosṓpou, toûto d eînai mélan, par állois d anápalin; tàs dè kérkous meízous dueîn pēkhéōn; hēmerōtátous dè kaì ou kakoḗtheis perì epithéseis kaì klopás. líthous d orúttesthai libanókhrous glukutérous súkōn ḕ mélitos
  (please add an English translation of this quotation)
- 95 CE – 165 CE, Appian, The Mithridatic 78:
  τούτων δʼ οἱ μὲν τοῖς Θεμισκυρίοις ἐπικαθήμενοι πύργους ἐπῆγον αὐτοῖς καὶ χώματα ἐχώννυον καὶ ὑπονόμους ὤρυττον, οὕτω δή τι μεγάλους ὡς ἐν αὐτοῖς ὑπὸ τὴν γῆν ἀλλήλοις κατὰ πλῆθος ἐπιχειρεῖν· καὶ οἱ Θεμισκύριοι ὀπὰς ἄνωθεν ἐς αὐτοὺς ὀρύττοντες, ἄρκτους τε καὶ θηρία ἕτερα καὶ σμήνη μελισσῶν ἐς τοὺς ἐργαζομένους ἐνέβαλλον
  toútōn d hoi mèn toîs Themiskuríois epikathḗmenoi púrgous epêgon autoîs kaì khṓmata ekhṓnnuon kaì huponómous ṓrutton, hoútō dḗ ti megálous hōs en autoîs hupò tḕn gên allḗlois katà plêthos epikheireîn; kaì hoi Themiskúrioi opàs ánōthen es autoùs orúttontes, árktous te kaì thēría hétera kaì smḗnē melissôn es toùs ergazoménous enéballon
  (please add an English translation of this quotation)
- 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Ways and Means 4.4:
  καὶ γὰρ δὴ ὅταν μὲν ὀλίγοι ὀρύττωσι καὶ ζητῶσιν, ὀλίγα οἶμαι καὶ τὰ χρήματα εὑρίσκεται· ὅταν δὲ πολλοί, πολλαπλασία ἡ ἀργυρῖτις ἀναφαίνεται
  kaì gàr dḕ hótan mèn olígoi orúttōsi kaì zētôsin, olíga oîmai kaì tà khrḗmata heurísketai; hótan dè polloí, pollaplasía hē argurîtis anaphaínetai
  (please add an English translation of this quotation)
- 428 BCE – 347 BCE, Plato, Laws 8.844b:
  ἀυδρία δὲ εἴ τισι τόποις σύμφυτος ἐκ γῆς τὰ ἐκ Διὸς ἰόντα ἀποστέγει νάματα, καὶ ἐλλείπει τῶν ἀναγκαίων πωμάτων, ὀρυττέτω μὲν ἐν τῷ αὑτοῦ χωρίῳ μέχρι τῆς κεραμίδος γῆς, ἐὰν δʼ ἐν τούτῳ τῷ βάθει μηδαμῶς ὕδατι προστυγχάνῃ, παρὰ τῶν γειτόνων ὑδρευέσθω μέχρι τοῦ ἀναγκαίου πώματος ἑκάστοις τῶν οἰκετῶν· ἐὰν δὲ διʼ ἀκριβείας ᾖ καὶ τοῖς γείτοσι, τάξιν τῆς ὑδρείας ταξάμενος παρὰ τοῖς ἀγρονόμοις, ταύτην ἡμέρας ἑκάστης κομιζόμενος, οὕτω κοινωνείτω τοῖς
  audría dè eí tisi tópois súmphutos ek gês tà ek Diòs iónta apostégei námata, kaì elleípei tôn anankaíōn pōmátōn, oruttétō mèn en tōî hautoû khōríōi mékhri tês keramídos gês, eàn d en toútōi tōî báthei mēdamôs húdati prostunkhánēi, parà tôn geitónōn hudreuésthō mékhri toû anankaíou pṓmatos hekástois tôn oiketôn; eàn dè di akribeías ēî kaì toîs geítosi, táxin tês hudreías taxámenos parà toîs agronómois, taútēn hēméras hekástēs komizómenos, hoútō koinōneítō toîs
  (please add an English translation of this quotation)
- Anna Komnene, Alexiad 5.8:
  ἑκατέρωθεν γὰρ τῆς ἐρωτήσεως βόθρον ὤρυττε καὶ εἰς φρέαρ ἀποριῶν ἐνέβαλλε τὸν προσδιαλεγόμενον
  hekatérōthen gàr tês erōtḗseōs bóthron ṓrutte kaì eis phréar aporiôn enéballe tòn prosdialegómenon
  (please add an English translation of this quotation)

Conjugation

Present: ὀρύττω, ὀρύττομαι (Attic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὀρύττω	ὀρύττεις	ὀρύττει	ὀρύττετον	ὀρύττετον	ὀρύττομεν	ὀρύττετε	ὀρύττουσῐ(ν)
	subjunctive	ὀρύττω	ὀρύττῃς	ὀρύττῃ	ὀρύττητον	ὀρύττητον	ὀρύττωμεν	ὀρύττητε	ὀρύττωσῐ(ν)
	optative	ὀρύττοιμῐ	ὀρύττοις	ὀρύττοι	ὀρύττοιτον	ὀρυττοίτην	ὀρύττοιμεν	ὀρύττοιτε	ὀρύττοιεν
	imperative		ὄρυττε	ὀρυττέτω	ὀρύττετον	ὀρυττέτων		ὀρύττετε	ὀρυττόντων
middle/ passive	indicative	ὀρύττομαι	ὀρύττῃ / ὀρύττει	ὀρύττεται	ὀρύττεσθον	ὀρύττεσθον	ὀρυττόμεθᾰ	ὀρύττεσθε	ὀρύττονται
	subjunctive	ὀρύττωμαι	ὀρύττῃ	ὀρύττηται	ὀρύττησθον	ὀρύττησθον	ὀρυττώμεθᾰ	ὀρύττησθε	ὀρύττωνται
	optative	ὀρυττοίμην	ὀρύττοιο	ὀρύττοιτο	ὀρύττοισθον	ὀρυττοίσθην	ὀρυττοίμεθᾰ	ὀρύττοισθε	ὀρύττοιντο
	imperative		ὀρύττου	ὀρυττέσθω	ὀρύττεσθον	ὀρυττέσθων		ὀρύττεσθε	ὀρυττέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ὀρύττειν				ὀρύττεσθαι
participle	m	ὀρύττων				ὀρυττόμενος
	f	ὀρύττουσᾰ				ὀρυττομένη
	n	ὀρῦττον				ὀρυττόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ὤρυττον, ὠρυττόμην (Attic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὤρυττον	ὤρυττες	ὤρυττε(ν)	ὠρύττετον	ὠρυττέτην	ὠρύττομεν	ὠρύττετε	ὤρυττον
middle/ passive	indicative	ὠρυττόμην	ὠρύττου	ὠρύττετο	ὠρύττεσθον	ὠρυττέσθην	ὠρυττόμεθᾰ	ὠρύττεσθε	ὠρύττοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References

ὀρύττω, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] Dictionaries for Ancient Greek and Latin (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, since 2011