سكن

See also: شکن and س ك ن

Arabic

Root
س ك ن (s k n)
18 terms

Etymology 1.1

  • Cognate with Hebrew שכן.

    Pronunciation

    • IPA(key): /sa.ka.na/

    Verb

    سَكَنَ • (sakana) I (non-past يَسْكُنُ (yaskunu), verbal noun سُكُون (sukūn))

    1. to be still, to be tranquil, to be peaceful
    2. to calm down, to repose, to rest
    3. (grammar) to be vowelless, to have no vowel
    4. to abate, to subside, to cease
    5. to pass, to go away, to leave
    6. to trust, to have faith, to be reassured
    7. to feel at home
    Conjugation
    Conjugation of سَكَنَ (I, sound, a ~ u, full passive (?), verbal noun سُكُون)
    verbal noun
    الْمَصْدَر
    سُكُون
    sukūn
    active participle
    اِسْم الْفَاعِل
    سَاكِن
    sākin
    passive participle
    اِسْم الْمَفْعُول
    مَسْكُون
    maskūn
    active voice
    الْفِعْل الْمَعْلُوم
    singular
    الْمُفْرَد
    dual
    الْمُثَنَّى
    plural
    الْجَمْع
    1st person
    الْمُتَكَلِّم
    2nd person
    الْمُخَاطَب
    3rd person
    الْغَائِب
    2nd person
    الْمُخَاطَب
    3rd person
    الْغَائِب
    1st person
    الْمُتَكَلِّم
    2nd person
    الْمُخَاطَب
    3rd person
    الْغَائِب
    past (perfect) indicative
    الْمَاضِي
    m سَكَنْتُ
    sakantu
    سَكَنْتَ
    sakanta
    سَكَنَ
    sakana
    سَكَنْتُمَا
    sakantumā
    سَكَنَا
    sakanā
    سَكَنَّا
    sakannā
    سَكَنْتُمْ
    sakantum
    سَكَنُوا
    sakanū
    f سَكَنْتِ
    sakanti
    سَكَنَتْ
    sakanat
    سَكَنَتَا
    sakanatā
    سَكَنْتُنَّ
    sakantunna
    سَكَنَّ
    sakanna
    non-past (imperfect) indicative
    الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
    m أَسْكُنُ
    ʔaskunu
    تَسْكُنُ
    taskunu
    يَسْكُنُ
    yaskunu
    تَسْكُنَانِ
    taskunāni
    يَسْكُنَانِ
    yaskunāni
    نَسْكُنُ
    naskunu
    تَسْكُنُونَ
    taskunūna
    يَسْكُنُونَ
    yaskunūna
    f تَسْكُنِينَ
    taskunīna
    تَسْكُنُ
    taskunu
    تَسْكُنَانِ
    taskunāni
    تَسْكُنَّ
    taskunna
    يَسْكُنَّ
    yaskunna
    subjunctive
    الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
    m أَسْكُنَ
    ʔaskuna
    تَسْكُنَ
    taskuna
    يَسْكُنَ
    yaskuna
    تَسْكُنَا
    taskunā
    يَسْكُنَا
    yaskunā
    نَسْكُنَ
    naskuna
    تَسْكُنُوا
    taskunū
    يَسْكُنُوا
    yaskunū
    f تَسْكُنِي
    taskunī
    تَسْكُنَ
    taskuna
    تَسْكُنَا
    taskunā
    تَسْكُنَّ
    taskunna
    يَسْكُنَّ
    yaskunna
    jussive
    الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
    m أَسْكُنْ
    ʔaskun
    تَسْكُنْ
    taskun
    يَسْكُنْ
    yaskun
    تَسْكُنَا
    taskunā
    يَسْكُنَا
    yaskunā
    نَسْكُنْ
    naskun
    تَسْكُنُوا
    taskunū
    يَسْكُنُوا
    yaskunū
    f تَسْكُنِي
    taskunī
    تَسْكُنْ
    taskun
    تَسْكُنَا
    taskunā
    تَسْكُنَّ
    taskunna
    يَسْكُنَّ
    yaskunna
    imperative
    الْأَمْر
    m اُسْكُنْ
    uskun
    اُسْكُنَا
    uskunā
    اُسْكُنُوا
    uskunū
    f اُسْكُنِي
    uskunī
    اُسْكُنَّ
    uskunna
    passive voice
    الْفِعْل الْمَجْهُول
    singular
    الْمُفْرَد
    dual
    الْمُثَنَّى
    plural
    الْجَمْع
    1st person
    الْمُتَكَلِّم
    2nd person
    الْمُخَاطَب
    3rd person
    الْغَائِب
    2nd person
    الْمُخَاطَب
    3rd person
    الْغَائِب
    1st person
    الْمُتَكَلِّم
    2nd person
    الْمُخَاطَب
    3rd person
    الْغَائِب
    past (perfect) indicative
    الْمَاضِي
    m سُكِنْتُ
    sukintu
    سُكِنْتَ
    sukinta
    سُكِنَ
    sukina
    سُكِنْتُمَا
    sukintumā
    سُكِنَا
    sukinā
    سُكِنَّا
    sukinnā
    سُكِنْتُمْ
    sukintum
    سُكِنُوا
    sukinū
    f سُكِنْتِ
    sukinti
    سُكِنَتْ
    sukinat
    سُكِنَتَا
    sukinatā
    سُكِنْتُنَّ
    sukintunna
    سُكِنَّ
    sukinna
    non-past (imperfect) indicative
    الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
    m أُسْكَنُ
    ʔuskanu
    تُسْكَنُ
    tuskanu
    يُسْكَنُ
    yuskanu
    تُسْكَنَانِ
    tuskanāni
    يُسْكَنَانِ
    yuskanāni
    نُسْكَنُ
    nuskanu
    تُسْكَنُونَ
    tuskanūna
    يُسْكَنُونَ
    yuskanūna
    f تُسْكَنِينَ
    tuskanīna
    تُسْكَنُ
    tuskanu
    تُسْكَنَانِ
    tuskanāni
    تُسْكَنَّ
    tuskanna
    يُسْكَنَّ
    yuskanna
    subjunctive
    الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
    m أُسْكَنَ
    ʔuskana
    تُسْكَنَ
    tuskana
    يُسْكَنَ
    yuskana
    تُسْكَنَا
    tuskanā
    يُسْكَنَا
    yuskanā
    نُسْكَنَ
    nuskana
    تُسْكَنُوا
    tuskanū
    يُسْكَنُوا
    yuskanū
    f تُسْكَنِي
    tuskanī
    تُسْكَنَ
    tuskana
    تُسْكَنَا
    tuskanā
    تُسْكَنَّ
    tuskanna
    يُسْكَنَّ
    yuskanna
    jussive
    الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
    m أُسْكَنْ
    ʔuskan
    تُسْكَنْ
    tuskan
    يُسْكَنْ
    yuskan
    تُسْكَنَا
    tuskanā
    يُسْكَنَا
    yuskanā
    نُسْكَنْ
    nuskan
    تُسْكَنُوا
    tuskanū
    يُسْكَنُوا
    yuskanū
    f تُسْكَنِي
    tuskanī
    تُسْكَنْ
    tuskan
    تُسْكَنَا
    tuskanā
    تُسْكَنَّ
    tuskanna
    يُسْكَنَّ
    yuskanna

    Verb

    سَكَنَ • (sakana) I (non-past يَسْكُنُ (yaskunu), verbal noun سَكَن (sakan) or سُكْنَى (suknā))

    1. to live, to reside, to inhabit (construed with فِي () or بِ (bi) or direct object)
      أَسْكُنُ فِي ٱلْقَاهِرَةِʔaskunu fī l-qāhiratiI live in Cairo
    Conjugation
    Conjugation of سَكَنَ (I, sound, a ~ u, full passive, verbal nouns سَكَن, سُكْنَى)
    verbal noun
    الْمَصْدَر
    سَكَن, سُكْنَى
    sakan, suknā
    active participle
    اِسْم الْفَاعِل
    سَاكِن
    sākin
    passive participle
    اِسْم الْمَفْعُول
    مَسْكُون
    maskūn
    active voice
    الْفِعْل الْمَعْلُوم
    singular
    الْمُفْرَد
    dual
    الْمُثَنَّى
    plural
    الْجَمْع
    1st person
    الْمُتَكَلِّم
    2nd person
    الْمُخَاطَب
    3rd person
    الْغَائِب
    2nd person
    الْمُخَاطَب
    3rd person
    الْغَائِب
    1st person
    الْمُتَكَلِّم
    2nd person
    الْمُخَاطَب
    3rd person
    الْغَائِب
    past (perfect) indicative
    الْمَاضِي
    m سَكَنْتُ
    sakantu
    سَكَنْتَ
    sakanta
    سَكَنَ
    sakana
    سَكَنْتُمَا
    sakantumā
    سَكَنَا
    sakanā
    سَكَنَّا
    sakannā
    سَكَنْتُمْ
    sakantum
    سَكَنُوا
    sakanū
    f سَكَنْتِ
    sakanti
    سَكَنَتْ
    sakanat
    سَكَنَتَا
    sakanatā
    سَكَنْتُنَّ
    sakantunna
    سَكَنَّ
    sakanna
    non-past (imperfect) indicative
    الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
    m أَسْكُنُ
    ʔaskunu
    تَسْكُنُ
    taskunu
    يَسْكُنُ
    yaskunu
    تَسْكُنَانِ
    taskunāni
    يَسْكُنَانِ
    yaskunāni
    نَسْكُنُ
    naskunu
    تَسْكُنُونَ
    taskunūna
    يَسْكُنُونَ
    yaskunūna
    f تَسْكُنِينَ
    taskunīna
    تَسْكُنُ
    taskunu
    تَسْكُنَانِ
    taskunāni
    تَسْكُنَّ
    taskunna
    يَسْكُنَّ
    yaskunna
    subjunctive
    الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
    m أَسْكُنَ
    ʔaskuna
    تَسْكُنَ
    taskuna
    يَسْكُنَ
    yaskuna
    تَسْكُنَا
    taskunā
    يَسْكُنَا
    yaskunā
    نَسْكُنَ
    naskuna
    تَسْكُنُوا
    taskunū
    يَسْكُنُوا
    yaskunū
    f تَسْكُنِي
    taskunī
    تَسْكُنَ
    taskuna
    تَسْكُنَا
    taskunā
    تَسْكُنَّ
    taskunna
    يَسْكُنَّ
    yaskunna
    jussive
    الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
    m أَسْكُنْ
    ʔaskun
    تَسْكُنْ
    taskun
    يَسْكُنْ
    yaskun
    تَسْكُنَا
    taskunā
    يَسْكُنَا
    yaskunā
    نَسْكُنْ
    naskun
    تَسْكُنُوا
    taskunū
    يَسْكُنُوا
    yaskunū
    f تَسْكُنِي
    taskunī
    تَسْكُنْ
    taskun
    تَسْكُنَا
    taskunā
    تَسْكُنَّ
    taskunna
    يَسْكُنَّ
    yaskunna
    imperative
    الْأَمْر
    m اُسْكُنْ
    uskun
    اُسْكُنَا
    uskunā
    اُسْكُنُوا
    uskunū
    f اُسْكُنِي
    uskunī
    اُسْكُنَّ
    uskunna
    passive voice
    الْفِعْل الْمَجْهُول
    singular
    الْمُفْرَد
    dual
    الْمُثَنَّى
    plural
    الْجَمْع
    1st person
    الْمُتَكَلِّم
    2nd person
    الْمُخَاطَب
    3rd person
    الْغَائِب
    2nd person
    الْمُخَاطَب
    3rd person
    الْغَائِب
    1st person
    الْمُتَكَلِّم
    2nd person
    الْمُخَاطَب
    3rd person
    الْغَائِب
    past (perfect) indicative
    الْمَاضِي
    m سُكِنْتُ
    sukintu
    سُكِنْتَ
    sukinta
    سُكِنَ
    sukina
    سُكِنْتُمَا
    sukintumā
    سُكِنَا
    sukinā
    سُكِنَّا
    sukinnā
    سُكِنْتُمْ
    sukintum
    سُكِنُوا
    sukinū
    f سُكِنْتِ
    sukinti
    سُكِنَتْ
    sukinat
    سُكِنَتَا
    sukinatā
    سُكِنْتُنَّ
    sukintunna
    سُكِنَّ
    sukinna
    non-past (imperfect) indicative
    الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
    m أُسْكَنُ
    ʔuskanu
    تُسْكَنُ
    tuskanu
    يُسْكَنُ
    yuskanu
    تُسْكَنَانِ
    tuskanāni
    يُسْكَنَانِ
    yuskanāni
    نُسْكَنُ
    nuskanu
    تُسْكَنُونَ
    tuskanūna
    يُسْكَنُونَ
    yuskanūna
    f تُسْكَنِينَ
    tuskanīna
    تُسْكَنُ
    tuskanu
    تُسْكَنَانِ
    tuskanāni
    تُسْكَنَّ
    tuskanna
    يُسْكَنَّ
    yuskanna
    subjunctive
    الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
    m أُسْكَنَ
    ʔuskana
    تُسْكَنَ
    tuskana
    يُسْكَنَ
    yuskana
    تُسْكَنَا
    tuskanā
    يُسْكَنَا
    yuskanā
    نُسْكَنَ
    nuskana
    تُسْكَنُوا
    tuskanū
    يُسْكَنُوا
    yuskanū
    f تُسْكَنِي
    tuskanī
    تُسْكَنَ
    tuskana
    تُسْكَنَا
    tuskanā
    تُسْكَنَّ
    tuskanna
    يُسْكَنَّ
    yuskanna
    jussive
    الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
    m أُسْكَنْ
    ʔuskan
    تُسْكَنْ
    tuskan
    يُسْكَنْ
    yuskan
    تُسْكَنَا
    tuskanā
    يُسْكَنَا
    yuskanā
    نُسْكَنْ
    nuskan
    تُسْكَنُوا
    tuskanū
    يُسْكَنُوا
    yuskanū
    f تُسْكَنِي
    tuskanī
    تُسْكَنْ
    tuskan
    تُسْكَنَا
    tuskanā
    تُسْكَنَّ
    tuskanna
    يُسْكَنَّ
    yuskanna

    References

    Etymology 1.2

    Pronunciation

    • IPA(key): /sak.ka.na/

    Verb

    سَكَّنَ • (sakkana) II (non-past يُسَكِّنُ (yusakkinu), verbal noun تَسْكِين (taskīn))

    1. to calm, to reassure, to appease, to placate
    2. to soothe, to allay, to alleviate
    3. to make vowelless, to pronounce without a vowel
    Conjugation
    Conjugation of سَكَّنَ (II, sound, full passive, verbal noun تَسْكِين)
    verbal noun
    الْمَصْدَر
    تَسْكِين
    taskīn
    active participle
    اِسْم الْفَاعِل
    مُسَكِّن
    musakkin
    passive participle
    اِسْم الْمَفْعُول
    مُسَكَّن
    musakkan
    active voice
    الْفِعْل الْمَعْلُوم
    singular
    الْمُفْرَد
    dual
    الْمُثَنَّى
    plural
    الْجَمْع
    1st person
    الْمُتَكَلِّم
    2nd person
    الْمُخَاطَب
    3rd person
    الْغَائِب
    2nd person
    الْمُخَاطَب
    3rd person
    الْغَائِب
    1st person
    الْمُتَكَلِّم
    2nd person
    الْمُخَاطَب
    3rd person
    الْغَائِب
    past (perfect) indicative
    الْمَاضِي
    m سَكَّنْتُ
    sakkantu
    سَكَّنْتَ
    sakkanta
    سَكَّنَ
    sakkana
    سَكَّنْتُمَا
    sakkantumā
    سَكَّنَا
    sakkanā
    سَكَّنَّا
    sakkannā
    سَكَّنْتُمْ
    sakkantum
    سَكَّنُوا
    sakkanū
    f سَكَّنْتِ
    sakkanti
    سَكَّنَتْ
    sakkanat
    سَكَّنَتَا
    sakkanatā
    سَكَّنْتُنَّ
    sakkantunna
    سَكَّنَّ
    sakkanna
    non-past (imperfect) indicative
    الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
    m أُسَكِّنُ
    ʔusakkinu
    تُسَكِّنُ
    tusakkinu
    يُسَكِّنُ
    yusakkinu
    تُسَكِّنَانِ
    tusakkināni
    يُسَكِّنَانِ
    yusakkināni
    نُسَكِّنُ
    nusakkinu
    تُسَكِّنُونَ
    tusakkinūna
    يُسَكِّنُونَ
    yusakkinūna
    f تُسَكِّنِينَ
    tusakkinīna
    تُسَكِّنُ
    tusakkinu
    تُسَكِّنَانِ
    tusakkināni
    تُسَكِّنَّ
    tusakkinna
    يُسَكِّنَّ
    yusakkinna
    subjunctive
    الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
    m أُسَكِّنَ
    ʔusakkina
    تُسَكِّنَ
    tusakkina
    يُسَكِّنَ
    yusakkina
    تُسَكِّنَا
    tusakkinā
    يُسَكِّنَا
    yusakkinā
    نُسَكِّنَ
    nusakkina
    تُسَكِّنُوا
    tusakkinū
    يُسَكِّنُوا
    yusakkinū
    f تُسَكِّنِي
    tusakkinī
    تُسَكِّنَ
    tusakkina
    تُسَكِّنَا
    tusakkinā
    تُسَكِّنَّ
    tusakkinna
    يُسَكِّنَّ
    yusakkinna
    jussive
    الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
    m أُسَكِّنْ
    ʔusakkin
    تُسَكِّنْ
    tusakkin
    يُسَكِّنْ
    yusakkin
    تُسَكِّنَا
    tusakkinā
    يُسَكِّنَا
    yusakkinā
    نُسَكِّنْ
    nusakkin
    تُسَكِّنُوا
    tusakkinū
    يُسَكِّنُوا
    yusakkinū
    f تُسَكِّنِي
    tusakkinī
    تُسَكِّنْ
    tusakkin
    تُسَكِّنَا
    tusakkinā
    تُسَكِّنَّ
    tusakkinna
    يُسَكِّنَّ
    yusakkinna
    imperative
    الْأَمْر
    m سَكِّنْ
    sakkin
    سَكِّنَا
    sakkinā
    سَكِّنُوا
    sakkinū
    f سَكِّنِي
    sakkinī
    سَكِّنَّ
    sakkinna
    passive voice
    الْفِعْل الْمَجْهُول
    singular
    الْمُفْرَد
    dual
    الْمُثَنَّى
    plural
    الْجَمْع
    1st person
    الْمُتَكَلِّم
    2nd person
    الْمُخَاطَب
    3rd person
    الْغَائِب
    2nd person
    الْمُخَاطَب
    3rd person
    الْغَائِب
    1st person
    الْمُتَكَلِّم
    2nd person
    الْمُخَاطَب
    3rd person
    الْغَائِب
    past (perfect) indicative
    الْمَاضِي
    m سُكِّنْتُ
    sukkintu
    سُكِّنْتَ
    sukkinta
    سُكِّنَ
    sukkina
    سُكِّنْتُمَا
    sukkintumā
    سُكِّنَا
    sukkinā
    سُكِّنَّا
    sukkinnā
    سُكِّنْتُمْ
    sukkintum
    سُكِّنُوا
    sukkinū
    f سُكِّنْتِ
    sukkinti
    سُكِّنَتْ
    sukkinat
    سُكِّنَتَا
    sukkinatā
    سُكِّنْتُنَّ
    sukkintunna
    سُكِّنَّ
    sukkinna
    non-past (imperfect) indicative
    الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
    m أُسَكَّنُ
    ʔusakkanu
    تُسَكَّنُ
    tusakkanu
    يُسَكَّنُ
    yusakkanu
    تُسَكَّنَانِ
    tusakkanāni
    يُسَكَّنَانِ
    yusakkanāni
    نُسَكَّنُ
    nusakkanu
    تُسَكَّنُونَ
    tusakkanūna
    يُسَكَّنُونَ
    yusakkanūna
    f تُسَكَّنِينَ
    tusakkanīna
    تُسَكَّنُ
    tusakkanu
    تُسَكَّنَانِ
    tusakkanāni
    تُسَكَّنَّ
    tusakkanna
    يُسَكَّنَّ
    yusakkanna
    subjunctive
    الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
    m أُسَكَّنَ
    ʔusakkana
    تُسَكَّنَ
    tusakkana
    يُسَكَّنَ
    yusakkana
    تُسَكَّنَا
    tusakkanā
    يُسَكَّنَا
    yusakkanā
    نُسَكَّنَ
    nusakkana
    تُسَكَّنُوا
    tusakkanū
    يُسَكَّنُوا
    yusakkanū
    f تُسَكَّنِي
    tusakkanī
    تُسَكَّنَ
    tusakkana
    تُسَكَّنَا
    tusakkanā
    تُسَكَّنَّ
    tusakkanna
    يُسَكَّنَّ
    yusakkanna
    jussive
    الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
    m أُسَكَّنْ
    ʔusakkan
    تُسَكَّنْ
    tusakkan
    يُسَكَّنْ
    yusakkan
    تُسَكَّنَا
    tusakkanā
    يُسَكَّنَا
    yusakkanā
    نُسَكَّنْ
    nusakkan
    تُسَكَّنُوا
    tusakkanū
    يُسَكَّنُوا
    yusakkanū
    f تُسَكَّنِي
    tusakkanī
    تُسَكَّنْ
    tusakkan
    تُسَكَّنَا
    tusakkanā
    تُسَكَّنَّ
    tusakkanna
    يُسَكَّنَّ
    yusakkanna

    Etymology 1.3

    Pronunciation

    • IPA(key): /sa.kan/

    Noun

    سَكَن • (sakanm

    1. verbal noun of سَكَنَ (sakana) (form I)
    2. time for rest, means for rest
    3. dwelling, abode, habitation
    4. inhabited area, habitations
    5. ashes
    Declension
    Declension of noun سَكَن (sakan)
    singular basic singular triptote
    indefinite definite construct
    informal سَكَن
    sakan
    السَّكَن
    as-sakan
    سَكَن
    sakan
    nominative سَكَنٌ
    sakanun
    السَّكَنُ
    as-sakanu
    سَكَنُ
    sakanu
    accusative سَكَنًا
    sakanan
    السَّكَنَ
    as-sakana
    سَكَنَ
    sakana
    genitive سَكَنٍ
    sakanin
    السَّكَنِ
    as-sakani
    سَكَنِ
    sakani

    See also

    Egyptian Arabic

    Root
    س ك ن
    1 term

    Pronunciation

    • IPA(key): [si.kin], [sa.kan]

    Verb

    سكن • (sikin, sakan) I (non-past يسكن (yuskun))

    1. (transitive or intransitive) to inhabit, to dwell

    References

    • Hinds, Martin; Badawi, El-Said (1986), “سكن”, in A Dictionary of Egyptian Arabic[1], Beirut: Librairie du Liban, page 421
    • Spiro, Socrates (1895), “سكن”, in An Arabic-English Vocabulary of the Colloquial Arabic of Egypt, 1st edition, Cairo: Al-Mokattam Printing Office, pages 283–284

    South Levantine Arabic

    Root
    س ك ن
    2 terms

    Etymology

    From Arabic سَكَنَ (sakana).

    Pronunciation

    • IPA(key): /sa.kan/, [ˈsa.kan]
    • Audio (al-Lidd):(file)

    Verb

    سكن • (sakan) I (present بسكن (boskon), active participle ساكن (sāken))

    1. to reside (somewhere)
      Synonym: عاش (ʕāš)
      بدّي اسكن لحالي.biddi askon la-ḥāli.I want to live by myself.
      احنا ساكنين في نفس البيت.eḥna sāknīn fi nafs il-bēt.We live in the same house.

    Conjugation

    Conjugation of سكن
    singular plural
    1st person 2nd person 3rd person 1st person 2nd person 3rd person
    past m سكنت (sakant) سكنت (sakant) سكن (sakan) سكننا (sakanna) سكنتو (sakantu) سكنو (sakanu)
    f سكنتي (sakanti) سكنت (saknat)
    present m بسكن (baskon) بتسكن (btoskon) بسكن (boskon) منسكن (mnoskon) بتسكنو (btoskonu) بسكنو (boskonu)
    f بتسكني (btoskoni) بتسكن (btoskon)
    subjunctive m أسكن (ʔaskon) تسكن (toskon) يسكن (yoskon) نسكن (noskon) تسكنو (toskonu) يسكنو (yoskonu)
    f تسكني (toskoni) تسكن (toskon)
    imperative m اسكن (oskon) اسكنو (oskonu)
    f اسكني (oskoni)