ταὐτός

Ancient Greek

Etymology

Back-formation from ταὐτό (tautó, contraction of τὸ αὐτό (tò autó), neuter nominative singular), and equivalent contractions in other cases and genders. By surface analysis, ὁ (ho, “the”) +‎ αὐτός (autós, “self”), as though ὁ (ho, masculine nominative singular) had not lost the initial τ- still present in most other forms: **τὸ (**tò) +‎ αὐτός (autós).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /tau̯.tós/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /taʍˈtos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /taɸˈtos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /tafˈtos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /tafˈtos/

Pronoun

ταὐτός • (tautós) (feminine ταὐτή, neuter ταὐτό or ταὐτόν); first/second declension

Attic form of αὐτός (autós) by crasis with ὁ (ho)

Declension

The vocative is rare, but is occasionally used when the name of the addressee is not known.

First and second declension of ταὐτός; ταὐτή; ταὐτό (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	ταὐτός tautós	ταὐτή tautḗ	ταὐτό / ταὐτόν tautó / tautón	ταὐτώ tautṓ	ταὐτᾱ́ tautā́	ταὐτώ tautṓ	ταὐτοί tautoí	ταὐταί tautaí	ταὐτᾰ́ tautắ
Genitive	ταὐτοῦ tautoû	ταὐτῆς tautês	ταὐτοῦ tautoû	ταὐτοῖν tautoîn	ταὐταῖν tautaîn	ταὐτοῖν tautoîn	ταὐτῶν tautôn	ταὐτῶν tautôn	ταὐτῶν tautôn
Dative	ταὐτῷ tautōî	ταὐτῇ tautēî	ταὐτῷ tautōî	ταὐτοῖν tautoîn	ταὐταῖν tautaîn	ταὐτοῖν tautoîn	ταὐτοῖς tautoîs	ταὐταῖς tautaîs	ταὐτοῖς tautoîs
Accusative	ταὐτόν tautón	ταὐτήν tautḗn	ταὐτό / ταὐτόν tautó / tautón	ταὐτώ tautṓ	ταὐτᾱ́ tautā́	ταὐτώ tautṓ	ταὐτούς tautoús	ταὐτᾱ́ς tautā́s	ταὐτᾰ́ tautắ
Vocative	ταὐτέ tauté	ταὐτή tautḗ	ταὐτό / ταὐτόν tautó / tautón	ταὐτώ tautṓ	ταὐτᾱ́ tautā́	ταὐτώ tautṓ	ταὐτοί tautoí	ταὐταί tautaí	ταὐτᾰ́ tautắ
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	ταὐτό / ταὐτόν / ταὐτᾰ́ / ταὐτῶς / ταὐτοῦ tautó / tautón / tautắ / tautôs / tautoû			—			—
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Adjective

ταὐτός • (tautós) m (feminine ταὐτή, neuter ταὐτό or ταὐτόν); first/second declension

the same; identical

Declension

First and second declension of ταὐτός; ταὐτή; ταὐτό (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	ταὐτός tautós	ταὐτή tautḗ	ταὐτό / ταὐτόν tautó / tautón	ταὐτώ tautṓ	ταὐτᾱ́ tautā́	ταὐτώ tautṓ	ταὐτοί tautoí	ταὐταί tautaí	ταὐτᾰ́ tautắ
Genitive	ταὐτοῦ tautoû	ταὐτῆς tautês	ταὐτοῦ tautoû	ταὐτοῖν tautoîn	ταὐταῖν tautaîn	ταὐτοῖν tautoîn	ταὐτῶν tautôn	ταὐτῶν tautôn	ταὐτῶν tautôn
Dative	ταὐτῷ tautōî	ταὐτῇ tautēî	ταὐτῷ tautōî	ταὐτοῖν tautoîn	ταὐταῖν tautaîn	ταὐτοῖν tautoîn	ταὐτοῖς tautoîs	ταὐταῖς tautaîs	ταὐτοῖς tautoîs
Accusative	ταὐτόν tautón	ταὐτήν tautḗn	ταὐτό / ταὐτόν tautó / tautón	ταὐτώ tautṓ	ταὐτᾱ́ tautā́	ταὐτώ tautṓ	ταὐτούς tautoús	ταὐτᾱ́ς tautā́s	ταὐτᾰ́ tautắ
Vocative	ταὐτέ tauté	ταὐτή tautḗ	ταὐτό / ταὐτόν tautó / tautón	ταὐτώ tautṓ	ταὐτᾱ́ tautā́	ταὐτώ tautṓ	ταὐτοί tautoí	ταὐταί tautaí	ταὐτᾰ́ tautắ
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	ταὐτό / ταὐτόν / ταὐτᾰ́ / ταὐτῶς / ταὐτοῦ tautó / tautón / tautắ / tautôs / tautoû			—			—
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

κᾰταὐτᾰ́ (kătautắ)
ταὐτᾰ́ (tautắ)
ταὐτάζω (tautázō)
ταὐταληθής (tautalēthḗs)
ταὐτάσσω (tautássō)
ταὐτεμφερής (tautempherḗs)
ταὐτί (tautí)
ταὐτίζω (tautízō)
ταὐτό (tautó)
ταὐτόαιμος (tautóaimos)
ταὐτοβούλητος (tautoboúlētos)
ταὐτοβουλία (tautoboulía)
ταὐτόγε (tautóge)
ταὐτογενής (tautogenḗs)
ταὐτόγνωμον (tautógnōmon)
ταὐτογνωμονέω (tautognōmonéō)
ταὐτογνωμονῶ (tautognōmonô)
ταὐτόγνωμος (tautógnōmos)
ταὐτογνώμων (tautognṓmōn)
ταὐτόγνωστος (tautógnōstos)
ταὐτογραφέω (tautographéō)
ταὐτογραφῶ (tautographô)
ταὐτόδοξος (tautódoxos)
ταὐτοδυναμέω (tautodunaméō)
ταὐτοδύναμος (tautodúnamos)
ταὐτοδυναμῶ (tautodunamô)
ταὐτοεθνής (tautoethnḗs)
ταὐτοειδής (tautoeidḗs)
ταὐτοενεργέω (tautoenergéō)
ταὐτοενεργῶ (tautoenergô)
ταὐτοέπεια (tautoépeia)
ταὐτοεπέω (tautoepéō)
ταὐτοεπής (tautoepḗs)
ταὐτοεπῶ (tautoepô)
ταὐτοεργέω (tautoergéō)
ταὐτοεργία (tautoergía)
ταὐτοεργῶ (tautoergô)
ταὐτόζηλος (tautózēlos)
ταὐτοθελής (tautothelḗs)
ταὐτόθρους (tautóthrous)
ταὐτόθυμος (tautóthumos)
ταὐτοί (tautoí)
ταὐτοῖος (tautoîos)
ταὐτοκίνητος (tautokínētos)
ταὐτοκλινής (tautoklinḗs)
ταὐτόλεκτος (tautólektos)
ταὐτολεξία (tautolexía)
ταὐτολογέω (tautologéō)
ταὐτολόγημα (tautológēma)
ταὐτολογῐ́ᾱ (tautologĭ́ā)
ταὐτολογικός (tautologikós)
ταὐτολογικῶς (tautologikôs)
ταὐτολόγος (tautológos)
ταὐτολογῶ (tautologô)
ταὐτόματον (tautómaton)
ταὐτόμετρος (tautómetros)
ταὐτομήκης (tautomḗkēs)
ταὐτόν (tautón)
ταὐτόνοια (tautónoia)
ταὐτονομία (tautonomía)
ταὐτόνομος (tautónomos)
ταὐτόομαι (tautóomai)
ταὐτοούσιος (tautooúsios)
ταὐτοπάθεια (tautopátheia)
ταὐτοπαθέω (tautopathéō)
ταὐτοπαθής (tautopathḗs)
ταὐτοπαθῶ (tautopathô)
ταὐτοπάτωρ (tautopátōr)
ταὐτόπιστος (tautópistos)
ταὐτοποδῐ́ᾱ (tautopodĭ́ā)
ταὐτοποιέω (tautopoiéō)
ταὐτοποιός (tautopoiós)
ταὐτοποιῶ (tautopoiô)
ταὐτοπολυλογέω (tautopolulogéō)
ταὐτοπολυλογῶ (tautopolulogô)
ταὐτοπραγέω (tautopragéō)
ταὐτοπραγῶ (tautopragô)
ταὐτοπραξία (tautopraxía)
ταὐτοσήμαντος (tautosḗmantos)
ταὐτόσημος (tautósēmos)
ταὐτοσθενής (tautosthenḗs)
ταὐτόσπορος (tautósporos)
ταὐτοστεγής (tautostegḗs)
ταὐτόστεγος (tautóstegos)
ταὐτοσυλλαβέω (tautosullabéō)
ταὐτοσυλλαβῶ (tautosullabô)
ταὐτοτελής (tautotelḗs)
ταὐτότης (tautótēs)
ταὐτότροπος (tautótropos)
ταὐτοτρόπως (tautotrópōs)
ταὐτουργία (tautourgía)
ταὐτουργός (tautourgós)
ταὐτούσιος (tautoúsios)
ταὐτοφανής (tautophanḗs)
ταὐτοφρονέω (tautophronéō)
ταὐτοφρονῶ (tautophronô)
ταὐτόφρων (tautóphrōn)
ταὐτοφυής (tautophuḗs)
ταὐτοφωνία (tautophōnía)
ταὐτόφωνος (tautóphōnos)
ταὐτόω (tautóō)
ταὔτωμα (taútōma)
ταὐτωνυμία (tautōnumía)
ταὐτώνυμος (tautṓnumos)
τευτᾰ́ζω (teutắzō)
τευτασμός (teutasmós)
τευτάσσω (teutássō)
τευτλίς (teutlís)

Ancient Greek

Etymology

Pronunciation

Pronoun

Declension

Adjective

Declension

Derived terms

Further reading