σωρείτης

Ancient Greek

Pronunciation

 

Noun

σωρείτης • (sōreítēs) m (genitive σωρείτου); first declension

  1. alternative spelling of σωρῑ́της (sōrī́tēs)

Declension

First declension of ὁ σωρείτης; τοῦ σωρείτου (Attic)
Case / # Singular Dual Plural
Nominative ὁ σωρείτης
ho sōreítēs 		τὼ σωρείτᾱ
tṑ sōreítā 		οἱ σωρεῖται
hoi sōreîtai
Genitive τοῦ σωρείτου
toû sōreítou 		τοῖν σωρείταιν
toîn sōreítain 		τῶν σωρειτῶν
tôn sōreitôn
Dative τῷ σωρείτῃ
tōî sōreítēi 		τοῖν σωρείταιν
toîn sōreítain 		τοῖς σωρείταις
toîs sōreítais
Accusative τὸν σωρείτην
tòn sōreítēn 		τὼ σωρείτᾱ
tṑ sōreítā 		τοὺς σωρείτᾱς
toùs sōreítās
Vocative σωρεῖτᾰ
sōreîtă 		σωρείτᾱ
sōreítā 		σωρεῖται
sōreîtai
Notes:
  • This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

  • σωρειτῐκός (sōreitĭkós)
  • σωρειτῐκῶς (sōreitĭkôs)
  • Σωρεῖτῐς (Sōreîtĭs)

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.