σέβω

Ancient Greek

Etymology

Late formation as the active equivalent of originally deponent σέβομαι (sébomai).

Pronunciation

 

Verb

σέβω • (sébō)

  1. (post-Homeric) to honour with pious awe, to worship, venerate

Conjugation

   Present: σέβω
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative σέβω σέβεις σέβει σέβετον σέβετον σέβομεν σέβετε σέβουσῐ(ν)
subjunctive σέβω σέβῃς σέβῃ σέβητον σέβητον σέβωμεν σέβητε σέβωσῐ(ν)
optative σέβοιμῐ σέβοις σέβοι σέβοιτον σεβοίτην σέβοιμεν σέβοιτε σέβοιεν
imperative   σέβε σεβέτω σέβετον σεβέτων   σέβετε σεβόντων
active
infinitive σέβειν
participle m σέβων
f σέβουσᾰ
n σέβον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἔσεβον
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔσεβον ἔσεβες ἔσεβε(ν) ἐσέβετον ἐσεβέτην ἐσέβομεν ἐσέβετε ἔσεβον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Descendants

  • → Mariupol Greek: сае́ву (sajévu)

References

  • “σέβω”, in Liddell & Scott (1940), A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
  • “σέβω”, in Liddell & Scott (1889), An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.