ναυηγέω

Ancient Greek

Etymology

From ναυηγός (nauēgós) +‎ -έω (-éō).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /nau̯.ɛː.ɡé.ɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /na.we̝ˈɡe.o/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /na.βiˈʝe.o/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /na.viˈʝe.o/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /na.viˈʝe.o/

Verb

ναυηγέω • (nauēgéō)

Ionic form of νᾱυαγέω (nāuagéō)
- 484 BCE – 425 BCE, Herodotus, The Histories 7.191.1:
  σιταγωγῶν δὲ ὁλκάδων καὶ τῶν ἄλλων πλοίων διαφθειρομένων οὐκ ἐπῆν ἀριθμός. ὥστε δείσαντες οἱ στρατηγοὶ τοῦ ναυτικοῦ στρατοῦ μή σφι κεκακωμένοισι ἐπιθέωνται οἱ Θεσσαλοί, ἕρκος ὑψηλὸν ἐκ τῶν ναυηγίων περιεβάλοντο·
  sitagōgôn dè holkádōn kaì tôn állōn ploíōn diaphtheiroménōn ouk epên arithmós. hṓste deísantes hoi stratēgoì toû nautikoû stratoû mḗ sphi kekakōménoisi epithéōntai hoi Thessaloí, hérkos hupsēlòn ek tôn nauēgíōn periebálonto;
  (please add an English translation of this quotation)
- 484 BCE – 425 BCE, Herodotus, The Histories 7.263.2:
  εἰ δʼ ἐπὶ τῇσι παρεούσῃσι τύχῃσι, τῶν νέες νεναυηγήκασι τετρακόσιαι, ἄλλας ἐκ τοῦ στρατοπέδου τριηκοσίας ἀποπέμψεις περιπλέειν Πελοπόννησον, ἀξιόμαχοί τοι γίνονται οἱ ἀντίπαλοι· ἁλὴς δὲ ἐὼν ὁ ναυτικὸς στρατὸς δυσμεταχείριστός τε αὐτοῖσι γίνεται, καὶ ἀρχὴν οὐκ ἀξιόμαχοί τοι ἔσονται, καὶ πᾶς ὁ ναυτικὸς τῷ πεζῷ ἀρήξει καὶ ὁ πεζὸς τῷ ναυτικῷ ὁμοῦ πορευόμενος· εἰ δὲ διασπάσεις, οὔτε σὺ ἔσεαι ἐκείνοισι χρήσιμος οὔτε ἐκεῖνοι σοί.
  ei d epì tēîsi pareoúsēisi túkhēisi, tôn nées nenauēgḗkasi tetrakósiai, állas ek toû stratopédou triēkosías apopémpseis peripléein Pelopónnēson, axiómakhoí toi gínontai hoi antípaloi; halḕs dè eṑn ho nautikòs stratòs dusmetakheíristós te autoîsi gínetai, kaì arkhḕn ouk axiómakhoí toi ésontai, kaì pâs ho nautikòs tōî pezōî arḗxei kaì ho pezòs tōî nautikōî homoû poreuómenos; ei dè diaspáseis, oúte sù éseai ekeínoisi khrḗsimos oúte ekeînoi soí.
  (please add an English translation of this quotation)

Conjugation

Present: ναυηγέω, ναυηγέομαι (Ionic, uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ναυηγέω	ναυηγέεις	ναυηγέει	ναυηγέετον	ναυηγέετον	ναυηγέομεν	ναυηγέετε	ναυηγέουσῐ(ν)
	subjunctive	ναυηγέω	ναυηγέῃς	ναυηγέῃ	ναυηγέητον	ναυηγέητον	ναυηγέωμεν	ναυηγέητε	ναυηγέωσῐ(ν)
	optative	ναυηγέοιμῐ	ναυηγέοις	ναυηγέοι	ναυηγέοιτον	ναυηγεοίτην	ναυηγέοιμεν	ναυηγέοιτε	ναυηγέοιεν
	imperative		ναυήγεε	ναυηγεέτω	ναυηγέετον	ναυηγεέτων		ναυηγέετε	ναυηγεόντων
middle/ passive	indicative	ναυηγέομαι	ναυηγέεαι	ναυηγέεται	ναυηγέεσθον	ναυηγέεσθον	ναυηγεόμεθᾰ	ναυηγέεσθε	ναυηγέονται
	subjunctive	ναυηγέωμαι	ναυηγέηαι	ναυηγέηται	ναυηγέησθον	ναυηγέησθον	ναυηγεώμεθᾰ	ναυηγέησθε	ναυηγέωνται
	optative	ναυηγεοίμην	ναυηγέοιο	ναυηγέοιτο	ναυηγέοισθον	ναυηγεοίσθην	ναυηγεοίμεθᾰ	ναυηγέοισθε	ναυηγεοίᾰτο
	imperative		ναυηγέευ	ναυηγεέσθω	ναυηγέεσθον	ναυηγεέσθων		ναυηγέεσθε	ναυηγεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ναυηγέειν				ναυηγέεσθαι
participle	m	ναυηγέων				ναυηγεόμενος
	f	ναυηγέουσᾰ				ναυηγεομένη
	n	ναυηγέον				ναυηγεόμενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Present: ναυηγέω, ναυηγεῦμαι (Ionic, contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ναυηγέω	ναυηγεῖς	ναυηγεῖ	ναυηγεῖτον	ναυηγεῖτον	ναυηγεῦμεν	ναυηγεῖτε	ναυηγεῦσῐ(ν)
	subjunctive	ναυηγέω	ναυηγῇς	ναυηγῇ	ναυηγῆτον	ναυηγῆτον	ναυηγέωμεν	ναυηγῆτε	ναυηγέωσῐ(ν)
	optative	ναυηγέοιμι	ναυηγέοις	ναυηγέοι	ναυηγέοιτον	ναυηγεοίτην	ναυηγέοιμεν	ναυηγέοιτε	ναυηγέοιεν
	imperative		ναυήγει	ναυηγείτω	ναυηγεῖτον	ναυηγείτων		ναυηγεῖτε	ναυηγεύντων
middle/ passive	indicative	ναυηγεῦμαι	ναυηγῇ	ναυηγεῖται	ναυηγεῖσθον	ναυηγεῖσθον	ναυηγεύμεθᾰ	ναυηγεῖσθε	ναυηγεῦνται
	subjunctive	ναυηγέωμαι	ναυηγῇ	ναυηγῆται	ναυηγῆσθον	ναυηγῆσθον	ναυηγεώμεθᾰ	ναυηγῆσθε	ναυηγέωνται
	optative	ναυηγεοίμην	ναυηγέοιο	ναυηγέοιτο	ναυηγέοισθον	ναυηγεοίσθην	ναυηγεοίμεθᾰ	ναυηγέοισθε	ναυηγεοίᾰτο
	imperative		ναυηγεῦ	ναυηγείσθω	ναυηγεῖσθον	ναυηγείσθων		ναυηγεῖσθε	ναυηγείσθων
		active				middle/passive
infinitive		ναυηγεῖν				ναυηγεῖσθαι
participle	m	ναυηγέων				ναυηγεύμενος
	f	ναυηγεῦσᾰ				ναυηγευμένη
	n	ναυηγεῦν				ναυηγεύμενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: νεναυήγηκᾰ (Ionic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	νεναυήγηκᾰ	νεναυήγηκᾰς	νεναυήγηκε(ν)	νεναυηγήκᾰτον	νεναυηγήκᾰτον	νεναυηγήκᾰμεν	νεναυηγήκᾰτε	νεναυηγήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	νεναυηγήκω	νεναυηγήκῃς	νεναυηγήκῃ	νεναυηγήκητον	νεναυηγήκητον	νεναυηγήκωμεν	νεναυηγήκητε	νεναυηγήκωσῐ(ν)
	optative	νεναυηγήκοιμῐ / νεναυηγηκοίην	νεναυηγήκοις / νεναυηγηκοίης	νεναυηγήκοι / νεναυηγηκοίη	νεναυηγήκοιτον	νεναυηγηκοίτην	νεναυηγήκοιμεν	νεναυηγήκοιτε	νεναυηγήκοιεν
	imperative		νεναυήγηκε	νεναυηγηκέτω	νεναυηγήκετον	νεναυηγηκέτων		νεναυηγήκετε	νεναυηγηκόντων
		active
infinitive		νεναυηγηκέναι
participle	m	νεναυηγηκώς
	f	νεναυηγηκυῖᾰ
	n	νεναυηγηκός
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References

“ναυηγέω”, in Liddell & Scott (1940), A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
ναυηγέω in Bailly, Anatole (1935), Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
ναυηγέω, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] Dictionaries for Ancient Greek and Latin (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, since 2011