κύριε

See also: Κύριε

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /ky̌ː.ri.e/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈky.ri.e/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈcy.ri.e/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈcy.ri.e/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈci.ri.e/

Adjective

κῡ́ρῐε • (kū́rĭe)

masculine vocative singular of κῡ́ρῐος (kū́rĭos)

Noun

κῡ́ρῐε • (kū́rĭe)

vocative singular of κῡ́ρῐος (kū́rĭos)

Greek

Pronunciation

IPA^(key): /ˈci.ɾi.e/
Hyphenation: κύ‧ρι‧ε

Noun

κύριε • (kýrie) m

vocative singular of κύριος (kýrios)

Interjection

κύριε • (kýrie)

Sir!, Boss!
—«Μου τα υπογράφετε, σας παρακαλώ, κύριε;»
—«Κάνε μου μια χάρη. Μη με αποκαλείς κύριε, τουλάχιστον όταν είμαστε μόνοι.»
—«Mou ta ypográfete, sas parakaló, kýrie;»
—«Káne mou mia chári. Mi me apokaleís kýrie, touláchiston ótan eímaste mónoi.»
—"Won't you sign, please, Sir?"
—"Do me a favor. Do not call me Sir, at least when we're alone."
(formal) see: Κύριε (Kýrie, “Lord!, Master!”)

Related terms

Κύριε, ελέησον (Kýrie, eléison)