θράττω

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Indo-European *dʰreh₂gʰ-.

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /tʰrǎːt.tɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈtʰrat.to/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈθrat.to/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈθrat.to/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈθra.to/

Verb

θρᾱ́ττω • (thrā́ttō)

Attic form of θράσσω (thrássō)
- 428 BCE – 347 BCE, Plato, Phaedo 86e:
  ἀλλʼ ἄγε, ἦ δʼ ὅς, ὦ Κέβης, λέγε, τί ἦν τὸ σὲ αὖ θρᾶττον ἀπιστίαν παρέχει.
  all áge, ê d hós, ô Kébēs, lége, tí ên tò sè aû thrâtton apistían parékhei.
  (please add an English translation of this quotation)

Conjugation

Present: θρᾱ́ττω, θρᾱ́ττομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	θρᾱ́ττω	θρᾱ́ττεις	θρᾱ́ττει	θρᾱ́ττετον	θρᾱ́ττετον	θρᾱ́ττομεν	θρᾱ́ττετε	θρᾱ́ττουσῐ(ν)
	subjunctive	θρᾱ́ττω	θρᾱ́ττῃς	θρᾱ́ττῃ	θρᾱ́ττητον	θρᾱ́ττητον	θρᾱ́ττωμεν	θρᾱ́ττητε	θρᾱ́ττωσῐ(ν)
	optative	θρᾱ́ττοιμῐ	θρᾱ́ττοις	θρᾱ́ττοι	θρᾱ́ττοιτον	θρᾱττοίτην	θρᾱ́ττοιμεν	θρᾱ́ττοιτε	θρᾱ́ττοιεν
	imperative		θρᾶττε	θρᾱττέτω	θρᾱ́ττετον	θρᾱττέτων		θρᾱ́ττετε	θρᾱττόντων
middle/ passive	indicative	θρᾱ́ττομαι	θρᾱ́ττῃ / θρᾱ́ττει	θρᾱ́ττεται	θρᾱ́ττεσθον	θρᾱ́ττεσθον	θρᾱττόμεθᾰ	θρᾱ́ττεσθε	θρᾱ́ττονται
	subjunctive	θρᾱ́ττωμαι	θρᾱ́ττῃ	θρᾱ́ττηται	θρᾱ́ττησθον	θρᾱ́ττησθον	θρᾱττώμεθᾰ	θρᾱ́ττησθε	θρᾱ́ττωνται
	optative	θρᾱττοίμην	θρᾱ́ττοιο	θρᾱ́ττοιτο	θρᾱ́ττοισθον	θρᾱττοίσθην	θρᾱττοίμεθᾰ	θρᾱ́ττοισθε	θρᾱ́ττοιντο
	imperative		θρᾱ́ττου	θρᾱττέσθω	θρᾱ́ττεσθον	θρᾱττέσθων		θρᾱ́ττεσθε	θρᾱττέσθων
		active				middle/passive
infinitive		θρᾱ́ττειν				θρᾱ́ττεσθαι
participle	m	θρᾱ́ττων				θρᾱττόμενος
	f	θρᾱ́ττουσᾰ				θρᾱττομένη
	n	θρᾶττον				θρᾱττόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἔθραττον, ἐθραττόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔθραττον	ἔθραττες	ἔθραττε(ν)	ἐθράττετον	ἐθραττέτην	ἐθράττομεν	ἐθράττετε	ἔθραττον
middle/ passive	indicative	ἐθραττόμην	ἐθράττου	ἐθράττετο	ἐθράττεσθον	ἐθραττέσθην	ἐθραττόμεθᾰ	ἐθράττεσθε	ἐθράττοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

ὑποθράττω (hupothráttō)

References

θράττω in Bailly, Anatole (1935), Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
θράττω, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] Dictionaries for Ancient Greek and Latin (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, since 2011