θεότητα

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /tʰe.ó.tɛː.ta/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /tʰeˈo.te̝.ta/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /θeˈo.ti.ta/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /θeˈo.ti.ta/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /θeˈo.ti.ta/

Noun

θεότητᾰ • (theótētă)

accusative singular of θεότης (theótēs)

Greek

Etymology

From Byzantine Greek θεότης (theótēs), equivalent to θεός (theós, “god”) +‎ -ότητα (-ótita, “-ity, -ness”).

Noun

θεότητα • (theótita) f (plural θεότητες)

(religion) deity, divinity, godhead

Declension

Declension of **θεότητα**
	singular	plural
nominative	θεότητα (theótita)	θεότητες (theótites)
genitive	θεότητας (theótitas)	θεοτήτων (theotíton)
accusative	θεότητα (theótita)	θεότητες (theótites)
vocative	θεότητα (theótita)	θεότητες (theótites)