διαιτῶν
Ancient Greek
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /di.ai̯.tɔ̂ːn/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /di.ɛˈton/
- (4th CE Koine) IPA(key): /ði.ɛˈton/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /ði.eˈton/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /ði.eˈton/
Etymology 1
Participle
δῐαιτῶν • (dĭaitôn) m (feminine δῐαιτῶσᾰ, neuter δῐαιτῶν); first/third declension
- contracted present active participle of διαιτάω (diaitáō)
Declension
| Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case/Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |||||
| Nominative | δῐαιτῶν dĭaitôn |
δῐαιτῶσᾰ dĭaitôsă |
δῐαιτῶν dĭaitôn |
δῐαιτῶντε dĭaitônte |
δῐαιτώσᾱ dĭaitṓsā |
δῐαιτῶντε dĭaitônte |
δῐαιτῶντες dĭaitôntes |
δῐαιτῶσαι dĭaitôsai |
δῐαιτῶντᾰ dĭaitôntă | |||||
| Genitive | δῐαιτῶντος dĭaitôntos |
δῐαιτώσης dĭaitṓsēs |
δῐαιτῶντος dĭaitôntos |
δῐαιτώντοιν dĭaitṓntoin |
δῐαιτώσαιν dĭaitṓsain |
δῐαιτώντοιν dĭaitṓntoin |
δῐαιτώντων dĭaitṓntōn |
δῐαιτωσῶν dĭaitōsôn |
δῐαιτώντων dĭaitṓntōn | |||||
| Dative | δῐαιτῶντῐ dĭaitôntĭ |
δῐαιτώσῃ dĭaitṓsēi |
δῐαιτῶντῐ dĭaitôntĭ |
δῐαιτώντοιν dĭaitṓntoin |
δῐαιτώσαιν dĭaitṓsain |
δῐαιτώντοιν dĭaitṓntoin |
δῐαιτῶσῐ / δῐαιτῶσῐν dĭaitôsĭ(n) |
δῐαιτώσαις dĭaitṓsais |
δῐαιτῶσῐ / δῐαιτῶσῐν dĭaitôsĭ(n) | |||||
| Accusative | δῐαιτῶντᾰ dĭaitôntă |
δῐαιτῶσᾰν dĭaitôsăn |
δῐαιτῶν dĭaitôn |
δῐαιτῶντε dĭaitônte |
δῐαιτώσᾱ dĭaitṓsā |
δῐαιτῶντε dĭaitônte |
δῐαιτῶντᾰς dĭaitôntăs |
δῐαιτώσᾱς dĭaitṓsās |
δῐαιτῶντᾰ dĭaitôntă | |||||
| Vocative | δῐαιτῶν dĭaitôn |
δῐαιτῶσᾰ dĭaitôsă |
δῐαιτῶν dĭaitôn |
δῐαιτῶντε dĭaitônte |
δῐαιτώσᾱ dĭaitṓsā |
δῐαιτῶντε dĭaitônte |
δῐαιτῶντες dĭaitôntes |
δῐαιτῶσαι dĭaitôsai |
δῐαιτῶντᾰ dĭaitôntă | |||||
| Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
| δῐαιτώντως dĭaitṓntōs |
— | — | ||||||||||||
| Notes: |
| |||||||||||||
Etymology 2
Noun
δῐαιτῶν • (dĭaitôn)
- genitive plural of δῐ́αιτᾰ (dĭ́aită)