Teori dorongan

Teori Dorongan ialah konsep dalam ekonomi perilaku, membuat keputusan, dasar perilaku, psikologi sosial, tingkah laku pengguna, dan sains perilaku yang berkaitan yang mencadangkan reka bentuk adaptif persekitaran keputusan (senibina pilihan) sebagai cara untuk mempengaruhi tingkah laku dan membuat keputusan kumpulan atau individu. Dorongan ini berbeza dengan cara lain untuk mencapai pematuhan, seperti pendidikan, perundangan, atau penguatkuasaan.

Konsep dorongan dipopularkan dalam buku tahun 2008 Nudge: Improving Decisions About Health, Wealth, and Happiness, oleh ahli ekonomi perilaku Richard Thaler dan ahli undang-undang Cass Sunstein, dua sarjana Amerika di Universiti Chicago. Ia telah mempengaruhi ahli politik di Britain dan Amerika. Terdapat beberapa unit dorongan di seluruh dunia di peringkat kebangsaan (UK, Jerman, Jepun, dan lain-lain) serta di peringkat antarabangsa (contohnya, Bank Dunia, PBB, dan Komisi Eropah). Terdapat perselisihan sama ada "teori dorongan" merupakan perkembangan baru dalam ekonomi perilaku atau sekadar istilah baru untuk salah satu daripada banyak kaedah untuk mempengaruhi tingkah laku, yang disiasat dalam sains analisis tingkah laku.

Terdapat beberapa kontroversi mengenai keberkesanan dorongan. Maier et al. menulis bahawa selepas membetulkan bias penerbitan yang ditemui oleh Mertens et al. (2021), tiada bukti yang menunjukkan bahawa dorongan akan memberikan sebarang kesan. "Dorongan" adalah istilah payung yang merujuk kepada banyak teknik, dan skeptik percaya bahawa beberapa dorongan (contohnya kesan lalai) boleh sangat berkesan manakala yang lain mempunyai sedikit atau tiada kesan, dan menyeru untuk kerja masa depan yang mengalihkan fokus dari menyiasat kesan purata tetapi lebih memberi tumpuan kepada moderator. Analisis meta semua kajian dorongan yang tidak diterbitkan yang dijalankan oleh unit dorongan dengan lebih daripada 23 juta individu di United Kingdom dan Amerika Syarikat mendapati sokongan untuk banyak dorongan, tetapi dengan kesan yang jauh lebih lemah berbanding kesan yang ditemui dalam kajian yang diterbitkan. Selain itu, beberapa penyelidik mengkritik pendekatan "satu dorongan untuk semua" dan menyeru untuk lebih banyak kajian dan pelaksanaan dorongan yang dipersonalisasi (berdasarkan perbezaan individu), yang kelihatan lebih berkesan secara substantif dengan bukti yang lebih kukuh dan konsisten.