Kena Upanishad

Kena Upanishad (Sanskrit: केनोपनिषद्, IAST: Kenopaniṣad) — yang juga dikenali sebagai Upanishad Talavakara — ialah sebuah teks Veda dalam bahasa Sanskrit yang diklasifikasikan sebagai salah satu daripada Upanishad utama atau Mukhya Upanishad, dan dimuatkan dalam bahagian terakhir Talavakara Brahmana daripada Samaveda. Ia disenaraikan sebagai Upanishad kedua dalam Muktikā, iaitu kanun 108 Upanishad dalam agama Hindu.

Kena Upanishad dipercayai telah dikarang sekitar pertengahan milenium pertama Sebelum Masihi. Teks ini memiliki struktur yang luar biasa, di mana 13 bahagian pertamanya disusun dalam bentuk puisi berirama, diikuti dengan 15 perenggan prosa sebagai teks utama, dan 6 perenggan prosa lagi sebagai epilog.

Paul Deussen berpendapat bahawa bahagian prosa dalam teks utama adalah jauh lebih kuno berbanding bahagian puisi yang mendahuluinya. Maka, Upanishad Kena menjadi jambatan antara zaman awal Upanishad yang berbentuk prosa dengan zaman kemudian yang lebih cenderung kepada bentuk puisi berirama.