ukur

ukur (ejaan Jawi اوکور)

1. Menentukan darjat sifat suatu objek atau persekitaran; selalunya dengan rujukan piawai.

Daripada bahasa Melayik Purba *ukuɣ.

• Kamus Dewan: u·kur
• (Johor-Selangor) AFA^(kekunci): /uko(r)/
• (Riau-Lingga) AFA^(kekunci): /ukʊ(r)/
• Rima: -uko(r), -ko(r), -o(r)

• "ukur" di Kamus Dewan, Edisi Keempat, Dewan Bahasa dan Pustaka, →ISBN, 2005.

• "ukur" di Pusat Rujukan Persuratan Melayu.