bunyi

bunyi (ejaan Jawi بوڽي)

1. Suatu sensasi yang terbit daripada getaran jirim yang menghasilkan suatu gelombang yang dikesan oleh telinga.
2. (fonetik) Sebutan suatu huruf dalam suatu bahasa.

Daripada bahasa Melayu [Perkataan?] *buñi, daripada bahasa Melayu [Perkataan?] *buñi, daripada bahasa Melayu [Perkataan?] *buñi, daripada bahasa Melayu [Perkataan?] *buñi.

• Kamus Dewan: bu·nyi
• AFA^(kekunci): /buɲi/
• Rima: -uɲi, -ɲi, -i

• "bunyi" di Kamus Dewan, Edisi Keempat, Dewan Bahasa dan Pustaka, →ISBN, 2005.

• "bunyi" di Pusat Rujukan Persuratan Melayu.