bukit

Bahasa Melayu

Takrifan

bukit (ejaan Jawi بوکيت)

Suatu kawasan daratan yang tinggi, tetapi kurang tinggi berbanding dengan gunung.

Etimologi

Daripada bahasa Melayik Purba *bukit, daripada bahasa Melayu-Chamik Purba *bukit, daripada bahasa Melayu-Sumbawa Purba *bukit, daripada bahasa Melayu-Polinesia Purba *bukij (banding dengan Hiligaynon bukid, Waray-Waray bukid, Fiji buke, Maori puke), daripada bahasa Austronesia Purba *bukij.

Sebutan

Kamus Dewan: bu·kit
(Johor-Selangor) AFA^(kekunci): /buket/
(Riau-Lingga) AFA^(kekunci): /bukɪt/
Rima: -uket, -ket, -et

Rujukan

"bukit" di Kamus Dewan, Edisi Keempat, Dewan Bahasa dan Pustaka, →ISBN, 2005.

Pautan luar

"bukit" di Pusat Rujukan Persuratan Melayu.