benua

Bahasa Melayu

Takrifan

Kata nama

benua (ejaan Jawi بنوا)

  1. (geografi) Suatu kawasan daratan yang amat luas di Bumi; kini secara amnya dibahagikan kepada tujuh.
  2. (klasik) Kawasan di bawah pentadbiran atau kebudayaan setempat; negeri.

Etimologi

Daripada bahasa Melayik Purba *bənua, daripada bahasa Melayu-Polinesia Purba *banua, daripada bahasa Austronesia Purba *banua. Kognat dengan Iban menua dan Maori whenua. Pertama kali muncul dalam Batu Bersurat Kedukan, 683 M.

Sebutan

  • Kamus Dewan: be·nua
  • AFA(kekunci): /bənua/
  • Rima: -ənua, -nua, -ua, -a

Keturunan

  • Melayu Baba: benua
  • Indonesia: benua

Lihat juga

Pautan luar

  • "benua" di Pusat Rujukan Persuratan Melayu.

Bahasa Indonesia

Takrifan

Kata nama

bênua (plural benua-benua)

  1. (geografi) Kawasan daratan yang amat luas di Bumi.
  2. (klasik) Kawasan di bawah pentadbiran atau kebudayaan setempat; negeri.

Etimologi

Daripada bahasa Melayu benua, daripada bahasa Melayu Kuno vanua, daripada bahasa Melayik Purba *bənua, daripada bahasa Melayu-Polinesia Purba *banua, daripada bahasa Austronesia Purba *banua. Bentuk kembar kepada banua and wanua.

Sebutan

  • AFA(kekunci): [bəˈnua̯]
  • Penyempangan: bê‧nua

Pautan luar

This article is issued from Wikikamus. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.