الله

Lihat juga: اللە dan اللہ

Bahasa Arab

Takrifan

Kata nama khas

اللّٰه (allāh) m

Allah, Tuhan.

Etimologi

Daripada akar ء ل ه (ʔ-l-h). Diteorikan secara meluas sebagai penguncupan الٱِلٰه (al-ilāh, “Tuhan”), daripada الإلٰه (al-ʔilāh, “dewa”) dengan kehilangan awalan hamzah selepas kata sandang tentu ال (al-). Teori lain mencadangkan ia adalah ejaan varian daripada ألّٰه (allāh) yang lebih kuno, tambahan ل (l) berfungsi sebagai penanda tegas untuk menekankan perbezaan, mula-mula dibuktikan di wilayah Mekah dan Taif, dan kemudian dalam Al-Quran. Akhirnya daripada bahasa Samiah Purba *ʔil-. Kata serumpun dengan Suryani Klasik ܐܰܠܳܗܳܐ (ʾalāhā), Aram אֱלָהָא (ʾĕlāhā), Ibrani אֱלוֹהַּ (ʾelōah).

Sebutan

AFA^(kekunci): /aɫ.ɫaː(h)/ secara sendiri, /ɫ.ɫaːh/ selepas a atau u, /l.laːh/ selepas i.

Lihat juga

Rencana Wikipedia berkaitan Allah

Bahasa Turki Uthmaniyyah

Takrifan

Kata nama

الله (Allâh)

(Islam) Allah, Tuhan.

Etimologi

Dipinjam daripada bahasa Arab اللّٰه (allāh); akhirnya daripada bahasa Samiah Purba *ʾil-.

Bahasa Parsi

Takrifan

Kata nama

اَلله (allâh)

Tuhan, Allah.

Etimologi

Dipinjam daripada bahasa Arab اَللّٰه (allāh); akhirnya daripada bahasa Samiah Purba *ʾil-.

Sebutan

(Classical Persian) AFA^(kekunci): [ʔal.ˈlɑːh]

(Dari, formal) AFA^(kekunci): [ʔäl.lɑ́ːʱ]
- (Kabuli) AFA^(kekunci): [ʔäl.lɑ́ː]
- (Hazaragi) AFA^(kekunci): [ʔäl.lɔ́ː]

(Iran, formal) AFA^(kekunci): [ʔæl.lɒ́ːʰ]

(Tajik, formal) AFA^(kekunci): [ʔäl.lɔ́ʱ]

Fonetik Parsi:

Tradisional: [اَلّاه]

Iran: [اَلّاه]

Perumian
Parsi Klasik^?	allāh
Parsi Dari^?	allāh
Parsi Iran^?	allâh
Tajik^?	alloh