wypowiadacz

Polish

Etymology

From wypowiadać +‎ -acz. First attested in 1620.[1] Compare Old Polish wypowiedacz.

Pronunciation

  • IPA(key): /vɘ.pɔˈvja.dat͡ʂ/
  • Rhymes: -adat͡ʂ
  • Syllabification: wy‧po‧wia‧dacz

Noun

wypowiadacz m pers

  1. (obsolete) expressor, sayer, declarer

Declension

Declension of wypowiadacz
singular plural
nominative wypowiadacz wypowiadacze
genitive wypowiadacza wypowiadaczy
dative wypowiadaczowi wypowiadaczom
accusative wypowiadacza wypowiadaczy
instrumental wypowiadaczem wypowiadaczami
locative wypowiadaczu wypowiadaczach
vocative wypowiadaczu wypowiadacze
adjectives
nouns
verbs

References

  1. ^ Fabian BIRKOWSKI (1620), Kazania na swięta doroczne ... Ná swiętá przednieysze po dwoygu kazań, etc‎[1] (in Polish), W drukárni Andrzeiá Piotrkowczyká Typográphá K.I.M., page 210

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.