vagher
Old Swedish
Etymology
From Old Norse vágr, from Proto-Germanic *wēgaz.
Noun
vagher m
Declension
| masculine | singular | plural | ||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | vāgher | vāghrin | vāghar | vāghanir, vāghaner |
| accusative | vāgh | vāghin | vāgha | vāghana |
| dative | vāghi, vāghe | vāghinum, vāghenom | vāghum, vāghom | vāghumin, vāghomen |
| genitive | vāghs | vāghsins | vāgha | vāghanna |