uitstaan

Dutch

Etymology

From uit (“out”) +‎ staan (“to stand”). Compare German ausstehen.

Pronunciation

  • Audio:(file)

Verb

uitstaan

  1. to endure, tolerate, stand
    Synonyms: harden, ondergaan, uithouden, velen, verdragen
    Ik kan dat soort types echt niet uitstaan. ― I really can't stand those sorts of people.
  2. (money) to be outstanding, to be owing
  3. to be switched off (of an electrical device)
    Mijn telefoon staat 's nachts altijd uit. ― My phone is always switched off at night.

Conjugation

Conjugation of uitstaan (strong class 6, irregular, separable)
infinitive uitstaan
past singular stond uit
past participle uitgestaan
infinitive uitstaan
gerund uitstaan n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular sta uit stond uit uitsta uitstond
2nd person sing. (jij) staat uit, sta uit2 stond uit uitstaat uitstond
2nd person sing. (u) staat uit stond uit uitstaat uitstond
2nd person sing. (gij) staat uit stondt uit uitstaat uitstondt
3rd person singular staat uit stond uit uitstaat uitstond
plural staan uit stonden uit uitstaan uitstonden
subjunctive sing.1 sta uit stonde uit uitsta uitstonde
subjunctive plur.1 staan uit stonden uit uitstaan uitstonden
imperative sing. sta uit
imperative plur.1 staat uit
participles uitstaand uitgestaan
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Descendants

  • Negerhollands: staan ut

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.