tynge
Danish
Etymology
From Old Danish thyngæ, from Old Norse þyngja.
Verb
tynge (imperative tyng, infinitive at tynge, present tense tynger, past tense tyngede, perfect tense tynget)
Conjugation
Related terms
References
Old English
Alternative forms
Etymology
From Proto-West Germanic *tungī, from Proto-Germanic *tungijaz (“relating to the tongue”), from *tungǭ (“tongue”); equivalent to tunge + -e.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈtyn.je/, [ˈtyn.d͡ʒe]
Adjective
tynġe
- skilful with the tongue, eloquent; rhetorical
Declension
Declension of tynġe — Strong
| Singular | Masculine | Feminine | Neuter |
|---|---|---|---|
| Nominative | tynġe | tynġu, tynġo | tynġe |
| Accusative | tynġne | tynġe | tynġe |
| Genitive | tynġes | tynġre | tynġes |
| Dative | tynġum | tynġre | tynġum |
| Instrumental | tynġe | tynġre | tynġe |
| Plural | Masculine | Feminine | Neuter |
| Nominative | tynġe | tynġa, tynġe | tynġu, tynġo |
| Accusative | tynġe | tynġa, tynġe | tynġu, tynġo |
| Genitive | tynġra | tynġra | tynġra |
| Dative | tynġum | tynġum | tynġum |
| Instrumental | tynġum | tynġum | tynġum |
Declension of tynġe — Weak
| Singular | Masculine | Feminine | Neuter |
|---|---|---|---|
| Nominative | tynġa | tynġe | tynġe |
| Accusative | tynġan | tynġan | tynġe |
| Genitive | tynġan | tynġan | tynġan |
| Dative | tynġan | tynġan | tynġan |
| Instrumental | tynġan | tynġan | tynġan |
| Plural | Masculine | Feminine | Neuter |
| Nominative | tynġan | tynġan | tynġan |
| Accusative | tynġan | tynġan | tynġan |
| Genitive | tynġra, tynġena | tynġra, tynġena | tynġra, tynġena |
| Dative | tynġum | tynġum | tynġum |
| Instrumental | tynġum | tynġum | tynġum |