towitan
Old English
Etymology
Pronunciation
- IPA(key): /toːˈwi.tɑn/
Verb
tōwitan
- to show, make aware
- 10th century, SPEL BE PETRUS & PAULUS
- Wīf iċ lǣrde þæt hīe heora weras lufedan & him eġe tōwiston.
- I taught wives that they should love their husbands and show them fear.
- 10th century, SPEL BE PETRUS & PAULUS
Conjugation
Conjugation of tōwitan (preterite-present)
| infinitive | tōwitan | tōwitenne |
|---|---|---|
| indicative mood | present tense | past tense |
| first person singular | tōwāt | tōwisse, tōwiste |
| second person singular | tōwāst | tōwissest, tōwistest |
| third person singular | tōwāt | tōwisse, tōwiste |
| plural | tōwiton | tōwisson, tōwiston |
| subjunctive | present tense | past tense |
| singular | tōwite | tōwisse, tōwiste |
| plural | tōwiten | tōwissen, tōwisten |
| imperative | ||
| singular | tōwite | |
| plural | tōwitaþ | |
| participle | present | past |
| tōwitende | tōwiten | |