sulbair
Old Irish
Etymology
From Proto-Celtic *suɸlabaris. Cognate to Breton helavar.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈsul.βəɾʲ/
- (Blasse) [ˈsul.βɪɾʲ]
- (Griffith) [ˈsul.βɨɾʲ]
Adjective
sulbair
Declension
| singular | masculine | feminine | neuter |
|---|---|---|---|
| nominative | sulbair | sulbair | sulbair |
| vocative | sulbair | ||
| accusative | sulbair | sulbair | |
| genitive | sulbair | sulbaire | sulbair |
| dative | sulbair | sulbair | sulbair |
| plural | masculine | feminine/neuter | |
| nominative | sulbairi | sulbairi | |
| vocative | sulbairi | ||
| accusative | sulbairi | ||
| genitive | sulbair* sulbaire | ||
| dative | sulbairib | ||
*not when substantivized
Descendants
- Middle Irish: sulbair
- Irish: soilbhir
- Scottish Gaelic: suilbhir
Mutation
| radical | lenition | nasalization |
|---|---|---|
| sulbair | ṡulbair | sulbair |
Note: Certain mutated forms of some words can never occur in Old Irish.
All possible mutated forms are displayed for convenience.
Further reading
- Gregory Toner, Sharon Arbuthnot, Máire Ní Mhaonaigh, Marie-Luise Theuerkauf, Dagmar Wodtko, editors (2019), “sulbair”, in eDIL: Electronic Dictionary of the Irish Language