socordia
Latin
Etymology
From socors, socordis + -ia.
Noun
sō̆cordia f (genitive sō̆cordiae); first declension
- silliness, folly
- Synonyms: stultitia, īnsapientia, imprūdentia, stupiditās, ignōrantia, ineptitūdō, inertia
- Antonyms: sapientia, prūdentia, scientia
- carelessness, negligence
- sloth, laziness; indolence, inactivity
- Synonyms: sēgnitia, inertia, ignāvia, dēsidia, pigritia, ōtium
- Antonyms: impigritās, alacritās, strēnuitās, āctīvitās
Declension
First-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | sō̆cordia | sō̆cordiae |
| genitive | sō̆cordiae | sō̆cordiārum |
| dative | sō̆cordiae | sō̆cordiīs |
| accusative | sō̆cordiam | sō̆cordiās |
| ablative | sō̆cordiā | sō̆cordiīs |
| vocative | sō̆cordia | sō̆cordiae |
References
- “socordia”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879), A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “socordia”, in Charlton T. Lewis (1891), An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- “socordia”, in Gaffiot, Félix (1934), Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Carl Meißner; Henry William Auden (1894), Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
- to abandon oneself to inactivity and apathy: ignaviae et socordiae se dare
- to abandon oneself to inactivity and apathy: ignaviae et socordiae se dare